Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw

Hoe dien brief spreect die hem d'inghel brochte van Gode van hemelryke.

‘Ay, minen vrient, die ic ontbiede,

Saluut in orcontscepen allen lieden,
Die dese letteren sullen sien of hooren lesen,
Dat ic hu macht gheve in desen,
Waer ghi comt in elcke stad,
Dat mine gracie si hu te bad,
Ende bevele hu dat ghi welsaen
Mijn gheloove doet verstaen,
In een land woeste ende wilt mede,
't Welke heeft poort, doorp ende steden,

[p. 76]

 

Vul van volcke up desen tijt,

 

Dat dierghelike in de weerelt wijt

 

Gheen aergher van gheloove leven mach.

 

Maer het sal noch commen die dach

 

Dattet van gheloove wert so fijn,

 

Dat sine ghelike gheen ne sal sijn.

2310

Dat landscip wert noch wide becand,

 

Ende strect recht an Vrankenland,

 

Het sal meersen altoos ende dien,

 

Ende minen name gheerne belien,

 

Sonder twifele, t'eenighen stonden

 

Wart dit saet voordan vonden.

 

Vaert daerwaert, so ghi eerst moocht,

 

Ende helpet bringhen in die duecht.’

 

Met desen nam den brief hende.

 

Urbanus, die dit bekende,

2320

Sprac vriendelike met ootmoede:

 

‘Helich Amand, vader goede,

 

Ic hebbe wel verstaen ende ghehoort

 

Ons Heeren ontbieden ende sijn woort,

 

Dies hi ghedanct moet sijn.

 

Nu hoort den raet een deel mijn;

 

Ghi sult met hu nemen lieden,

 

Die vroet sijn ende connen bedieden

 

Die wet, ende ooc gheven raed

 

Wat hu bi wilen te doene staed,

2330

Want alleene waert hu te fel

 

Te begripene, dat weetic wel.’

 

Amand andwoorde met woorden soete:

 

‘Ic hope an Christus, die es boete

 

Van allen saken in dit leven

 

Dat hi mi hulpen ghenouch sal gheven,

 

Maer nochtanne ontsegghic niet

 

Uwe hulpe, wat dats ghesciet,

[p. 77]

 

Hets messelic ende het mochte so comen

 

Dattet ons seere soude vromen,

2340

Want priesters ende clerke vroed

 

Suldi ons senden, vader goed,

 

Hopic als wijs hebben te doene.’ -

 

‘Dies mueghdi wel wesen coene,’

 

Sprac Urbanus, die helighe man.

 

Dus so sciet elc anderen van,

 

Met helighen groetene ende scoone,

 

Bevelende Gode van den troone

 

Elcanderen, met grooter oetmoedicheden;

 

Nu hoort voort wat Amand dede.