Hoe d'inghel van Hemelryke Amande te wetene liet, dat hi corts
Priester wesen soude.
Het gheviel als Amand daer
Sijn leven gheleet hadde twee jaer,
In dusghedanigher penitencie ende pine,
Quam hem in die herte sine
Die minne Ons Heeren, so onghegront,
Dat sine ghesellen t'aller stont
1290[regelnummer]
Wonder hadden, twi hi mochte,
Vulbringhen sijn helighe ghedochte,
Ende namen exemple in sijn leven,
Ende hebben hem te meer ghegheven
In duechden, ende in die vulmaecthede.
Eens gheviel dat elc munc dede
Messe, up eenen hooghen dach,
Entie goede Amand, die dit sach,
Halp hemlieden, so hi wel conste,
D'een na den anderen, met goeder jonsten,
1300[regelnummer]
Ende doe si alle sevene hadden ghedaen
Messe, so sijn si ghegaen,
Ter stede, daer si heten souden.
Daer vonden si also houde
Eene scone tafele, wel ghedect,
Dies hadden si wonder onghemect,
Wat dat wesen of sijn mochte,
Ende vreesden hem in haer ghedochte
Dat temptacie van den duvel ware,
Maer een stemme sprac openbare,
1310[regelnummer]
Ende seide: ‘Jhesus Christus ontbiet hu,
Dat ghi met hem hetet nu,
Ghi die messe hebt ghedaen,
Ende sinen helighen lichame ontfaen,
| |
Want hi hu kent over sine meysenieden,
Ende over sine goede weerde lieden,
Ende Amande beveelt hi mede,
Dat hi gaet sitten bi hu ter stede,
Al es hi priester niet ghedaen,
Hi sal cort die ordene ontfaen,
1320[regelnummer]
Want Onse Heere begheerende es,
Ende ooc heeft hi des, sijt ghewes,
Heden ontfanghen Gods lichame,
In sine siele, Gode bequame,
Also wel als yement van hu.’
Doe ghinghen si sitten, dat segghic hu,
Danckende Gode, ende vonden die sake
In die spyse van goeder smake.
Hier na ne ruste Amand niet,
Voor dat hi priester was ghewiet,
1330[regelnummer]
Ende dese salighe helighe heere
Ontfinc priesterscip, met grooter heeren,
Doe hi out was xxvj. jaer,
Ende wert in gracien voorwaer
Meersende, ende in duechden mede,
In der ordenen salichede.
|
|
Auteursrechtvrij