|
| |
D'ordinancie van den cloostre, entie die si hilden Amand met sine
ghesellen.
Penitencie was haer fundament,
Bedinghe haer murael omtrent,
Goed ghepeins haer doormtre mede,
Haer goet ghewerke was te dier stede
Haer decsel van haren clooster goet,
Haeren vloer was rechten ootmoet.
1010[regelnummer]
Hare groote renten waren, sonder waen,
Dat si Gods gracie hadden ontfaen.
Ic duchte men nu up eerderyke
Lettel vint des cloosters ghelike,
Nochtan begheerden dese mooncke achtre
El negheene ghestichten noch ander wachtere,
Want siere wel in waren bewaert,
Ende van allen meskieve onvervaert.
Dat es recht, want wie sinen moet
Sed, in rechter penitencien goet,
1020[regelnummer]
Hets fondament boven allen saken,
Daer men ghestichte up mach maken,
Van gheesteliken levene ende daer by
Gaven siere hem toe, gheloves mi,
So seere met herten ende met sinne,
Also ic hu sal doen bekinnen.
Die eerste penitencie, die si daden,
| |
| |
Was dat si anriepen Gods ghenaden,
Met weenenden ooghen, voor peinsende al
Die passie van Christus groot ende smal,
1030[regelnummer]
Ende dit was bloets hooves up eenen steen.
D'ander was ooc dat haer negheen
Niet en droech naest sinen live
Dan een haer scaerp ende stive.
Die derde penitencie, die elc dede,
Was dat si ne spraken te gheere stede,
Ende hielden silencie, sonder waen,
Tote sijs orlof hadden ontfaen.
't Vierde point willic hu segghen,
Up die eerde was haer legghen,
1040[regelnummer]
Ende en hadden ander bedden sochte.
't Vijfste poeint was, haer negheen rochte
Scoen te draghene an sinen voet.
Die seste penitencie goet
Was vele wakens in bedinghen.
Die sevenste was ooc sonderlinghe,
Het was dat si aten niet el
Dan rachine, verstaet dit wel,
Of appelen, of ander cruut,
Al sulc alsi vonden daer huut,
1050[regelnummer]
Ende droncken daer up boorne claer.
Dese penitencie was voorwaer
Een sterc fundament te haren werke.
Nu hoort van haren mueren sterke,
Dat was bedinghe, daer sy mede
Voor wachten hare salighe stede.
't Eerst hilden si de ghetiden van den daghe,
Ende die priesters, sonder saghe,
Daden messe te harer tijt scone.
Voort alse de duvel waende hoonen,
| |
| |
1060[regelnummer]
Waren si in bedinghen voorsien,
Ende maecten eenen muer mettien
Vaste staende up 't fundament.
Haren dormter, si hu bekent,
Was vaste ende rustelic zeere,
Ende ghenoughelic Gode, Onsen Heere,
Het was goet ghepeins, dat niet ne sciet
Van hemlieden, no faelgieren liet
't Fundament; noch den muer mede
Van der heligher vulmaecter stede.
1070[regelnummer]
Hare goet ghewerke, si hu cont,
Was 't decsel, dat up den cloester stont,
Ende dat dect so wel, so waer dat si,
Dat van alre saken blijft vry,
Ende van alre quaetheit ontwect.
Bi desen decsele, sonder waen,
So moeste 't ghewerke vaste staen.
Dien sconen vloer, daer si up ghinghen,
Was dat si hem onderminghen
1080[regelnummer]
Wilden metter oetmoedicheden,
Dies bleef vele te suvere de stede,
Want die mensche, die oetmoedich es
Moet bliven suver, sonder mes.
Nu es die clooster al vulmaect,
Ende haer renten sijn ghestaect,
Dats Gods gracie, die niet te glijt,
Maer altoos meerst ende verblijt
Den salighen clooster; dats den man,
Die dit ghewerke volghet an,
1090[regelnummer]
Want hem ne ghebreect rente no goed,
Ende hi blijft wel ende vaste behoedt
In deser vulmaecter saligher steden,
| |
| |
Dat es die mensche vul helicheden.
Vaster clooster en mach niet sijn
Dan es die man van levene fijn,
Bedi hi ontstaet alle felle saken,
Ende gheen meskief mach hem ghenaken.
Hier bi moghdi merken al gader
Dat leven van desen helighen vader
1100[regelnummer]
Amand, ende sine ghesellen mede;
Al waren si in die wilde stede,
Was een clooster vaste ende goed,
Ende van Gode wel behoedt,
Want also ghi hebt ghehoort,
Leeden si haer leven; nu hoort voort
Van dat de manne vercoren seere,
Ghesciede na dat Onsen Heere
Hem te ghesellen hadde ghegheven,
Die so helich waren in haer leven.
|
|
Auteursrechtvrij