Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw

Dits een orisoen, dat hi dede te Marien der moeder Gods, door die temptacie van den viand.

O onbesmette lelye puere,

Roose Maria, reyne figuere,
Vrouwe, moeder, ende suver maghet,
Jeghen dat natuere ghedraghet,

[p. 28]

810

Brochti ter weerelt uwen lieven soone,

 

Onsen behoudere, die ghewoone

 

Es regierende moghendelike

 

Beede hemel ende eerderyke.

 

Desen coninc, onsen behoedere,

 

Bidt voor mi, want ghi sijn moedere

 

Woort, met eenen woorde alleene,

 

Ende bi siere gracien wort ghemeene,

 

Sine godlichede in uwen lichame

 

Ontfangende, te onser vramen,

820

Ende als ghi ontfanghen hadt dat kint

 

So trouwede ghi Joseppe sind

 

T'eenen wetteliken man,

 

Die hu noynt smette leyde an.

 

Redene es, waer by God woude,

 

Maria, dat van hu wesen soude,

 

Dat ghi niet heeten sout alleene

 

Eene maghet, maer in 't ghemeene,

 

Of dat men hu doden soude onder de steene,

 

Als het quame der weerelt an,

830

Dat ghi kint droughet sonder man,

 

Echt om dat hi wilde, te waren,

 

Dat hu Joseph soude bewaren,

 

Ende gehulpich sijn ter noot;

 

Voort, om dat die viand soude messen

 

Te wetene Christus ghebornesse,

 

Ende hi niet ne wiste, noch vername

 

Dat hi van der maghet quame.

 

Maria, door dese ghedinckelichede,

 

Biddic hu dat ghi doen wilt hu bede

840

An Jhesum Christum, uwen kinde,

 

Dat hi mine sinne so vaste binde,

 

Dat ic niet ne worde in dole,

 

Noch ghesend ter duvelen scole.