Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw

[p. 29]

Hoe Maria Amande ontboot dat hi trecken soude in Scolland, bi den inghel Gabrieele.

Als Amand hevet ghehend

Dese bedinghe, so heeft ghesent
Maria den inghel Gabriel,
In die cluse, die seere snel
Was, omme sine boodscip te doene.
Hi seide: ‘Amand, nu wes coene,
Want der inghelen troost al gader,
Maria, Gods moeder, al bi den vader
Ontfanghen der upperster drievoudichede,
Hevet ghehoort uwe bede,
Dies heeft so verbeden an haer kind,
Dat hi mi hier heeft ghesind,
Om dat ic hu sal doen verstaen.
Ghi sult huut deser clusen gaen,
Ende worden moonc ende gheselle
Met hem sevenen, die van der hellen
Vreese hebben, ende scuwen daer omme
Die weerelt quaet, niet als de domme,
Maer met vulmaecter penitencien sy;
Die een hier af heet Lieven,
Hi es helich ende met Gode vercoren.
D'ander es hute Gascoengen gheboren
Ende heet Poulijn, by siere name:
Sijn leven es Gode seere bequame.
Die derde es Vedast gheheeten;
Felix, die vierde, recht na propheten
Sijn sine woorde huut sinen monde.
Die vijfste heet Albanus, die t'alre stonden
Niet en sesseert in duechdelicheden.
Den sesten heet men Sampsoen mede,

[p. 30]

 

Sente Machuut, die was sijn maech,

 

Dese was noynt in weldoene traech.

 

Den sevensten heet men Hilarijs;

 

Van desen, wes seker dat, waer hijs

 

Dat hi es helich ende in Gode

 

Ghestadich ende houdende sine ghebode.

880

Nu gaet Amand ende wert mede

 

Een vervuldere der salicheden;

 

Ghi sult die achtende muenc sijn

 

In 't wout, dat men heet Crapadijn,

 

Vindi se, ende staed in dat land

 

Dat verre ende na heet Scolland.’