Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw

Hoe Sente Amand ons bewijst drie manieren van bedinghen, daer men naest mede mach commen te Gode.

Nu hoort, goede lieden, dat ic hu

In exemplen wille leeren nu,
Bi dat Amand selve seide,
Ende daer na in ghewerken dede.
Wi sijn sculdich onsen vader
Te biddene so neerenstelike algader,
In oetmoedicheit sonder cesseren,
Ende dat metter vreesen Ons Heeren,
Recht ghelijc dat ons Adaem gaed
Huten ende in dat verstaet,
Ende niet en rust te negheere tijt.
Dese helighe man, die de werelt wijt

[p. 24]

 

Hadde ghelaten, heeft ons ghewijst

 

Drie manieren, die gheprijst

690

Van bedinghen sijn, ende wel ontfaen

 

Voor Gode, ende wilt hooren saen:

 

Eerst doet hy wel sijn bedinghe,

 

Die met siere herten meeninghen,

 

Ende met begheerten, vul van gracien,

 

Van der opperster contemplacien,

 

Hem heeft gheworpen met allen sinnen

 

In dat hi Jhesum Christum minne,

 

Bedu die minne eenparichede

 

Es voor Gode ghenoughelichede.

700

Noch doet hi wel, sonder loos,

 

Sine bedinghe, die hem altoos

 

In ontfaermicheden heeft gheset,

 

Up sinen hevenkerstin, want haer ghebed

 

Roupt altoos voor Onsen Heere

 

Ghenadicheit ende bidt seere.

 

Darde waerf doet hi wel sine bedinghe

 

Sonder uphouden sonderlinghe,

 

Die in den hemel scat ghesonden heeft

 

Met aelmoesenen, die hi gheeft

710

Hier den aermen, want sekerlyke

 

Die aelmoesene bidt in hemelryke,

 

Weder hi heet, oft drinct, of slaept,

 

Of spreect, of zwighet, ofte gaept,

 

Ende ne rust te negheenen stonden.

 

Nu hoort voort wat ic hu bevonden

 

Hebbe van desen helighen man,

 

Wie alle duechden wiesen an.