Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw

Hoe Amand sijn orisoen dede te Gode ende hem pijnde den wech te leerne van salicheden.

Ave benigne Jhesum.

Hoort mensche ende en wes niet dom,
Ende verstaet deser bedinghen bediet,
Al en hoorstuse in latine niet.
Ic wilse hu in vlaemsche toghen,
Want alle lieden lattijn niet en moghen
Verstaen, noch commen hebben dies ghebod:
‘Ic groete hu, goedertiere God,
Die van der ghebenedider maghet,
Vriendelike ghewonden laghet,

[p. 23]

660

Daer toe ghesoocht ende ghenoet.

 

Ten achtensten daghe bem ic vroet,

 

Waerdi besneden naer die wet,

 

Die den Jueden was ghesed,

 

Ende waert gheheeten Jhesum.

 

Desen name en es niet crom,

 

Maer ewech leven ende zalichede,

 

Vulmaectheit ende verwinlichede

 

Mach men verstaen in desen name.

 

Heere, dies biddic dat hu bequame

670

Moete sijn dese ghedinckelichede

 

Van huwer speter kintschede,

 

Bi den welken dat ic moete

 

Vinden den wech rechte ende soete,

 

Daer ic salichlic in mach leven,

 

Dies moetti mi, Christus, macht gheven.’