Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw

Hoe Amand van sinen vader ende moeder sciet te sinen xv. jaren.

Nu hoort ende verstaet mijn bediet,

Ic wille keeren daer ic 't liet
Van Amante, den jonghen man,
Die te sinen xv. jaren sciet van
Vader ende moeder, ende oec mede
Van aller erdscher weeldicheden,
Ende sciet huut sijns vaders casteel,
Daer hi hem bi verloochende gheel,
Ende vulbrachte die salighe woorde,

[p. 18]

 

Die hi in de Ewangelie hoorde,

 

Ende es rechte voortghegaen

 

Tote Tours, hebbic verstaen.

510

Daer wert hi sittende clusenare,

 

Als ic hu segghen sal hier nare,

 

Maer eerst willic hu doen bediet

 

Hoe Amands vadere hem gheliet,

 

Als hem boodscip quam te voren

 

Dat sijn kint dus was verloren.

 

Hi wart een die droufste man,

 

Die ter weerelt yet lijf ghewan,

 

Ende mesliet hem al te zeere;

 

So dede sijn moeder vele meere,

520

Ende alle die ghene van den lande.

 

Maer sy rieden dat men sande

 

Boden huut, die besochten dat

 

Of menne bevonden t'eenigher stat,

 

Maer dat was pine om niet

 

Want God niet wilde dat ghesciet,

 

Dus bleven si in drouven live;

 

Nu hoort voort wat ic bescrive.