Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw

[p. 16]

Hoe Ons Heere Amant ontboot dat hi twee vadren hadde, ende gaf hem cuere te volghene welc hi wilde.

Als die jonghe Amand hadde ghedaen

Sine bedinghe, so daelde saen
Een der inghelen, Ons Heeren bode,
Die Amand seide: ghemint van Gode
Bestu door sine ghestadichede,
Ende hi heeft ghehoort uwe bede,
So dat hi di by mi laet weten
Dat du hebs al onvergheten
Twee Vaderen, die een die es
Jhesus Christus, des sijt ghewes,
Die di wan met sinen bloede,
Ende loste huter helscher gloede
Dit es dijn gheestelike vader
Die di gaf vleesch, bloet ende ader
D'ander es dijn vader vleeschelike.
Besie den welken wiltu slaen swike,
Ende volghen den wille sijn,
So Jhesus Christus, den heere mijn,
Of dinen weerliken vader?
God set in dinen wille algader
Met desen henden sine woorde
D'inghel ende Amand, die 't hoorde
Wert peinsende om dese saken,
Ende hi seide dese vriendelike sprake:
‘Na dat Christus wille kennen mi
Over dat ic sine sone si,
Ende dat hi mi wan met sinen bloede,
So dincke mi dat ic wissel goede
Doe, an dat ic minen vader late,
Ende an volghen die rechte strate,

[p. 17]

 

Ende den weghe van daer boven

 

Minen vader van hoghen love.

480

Hier up willic letten, dat verstaet,

 

Want es ons allen ane gaet;

 

Die apostelen seggen, om dat wy

 

Gods kinderen sijn, so hevet hi

 

Ghesent in onse herten al gader,

 

Sijn soons gheest, roupende: vader!

 

Want in onse bedinghe, wats ghesciet,

 

Ne waren wi so coene altoos niet

 

Te segghene in eenigher wijs:

 

Onse vader, die in den hemel sijs,

490

En ware by 's gheest toedoene,

 

Die in ons heeft sine woene,

 

Ende omme te prouvene daer by

 

Van Gode, onsen heere, dat hi

 

Ons te kinderen heeft vercoren,

 

So gaf hi ons sinen gheest voren,

 

Omme te tooghene des vader

 

Wille in den sone al gader.’