|
| |
Dit es die oracie, die Amand dede in sijns vaders huus, eer hi wech
sciet.
Dit groeten, dat hi hier in 't lattijn
Seide, willic hem, die hier sijn
In dietscher talen ontbinden vort.
’ Ic groetu Jhesum, bant van karitaten,
Ende jugie der gherechticheit, van maten
Vul van goedertierheden in 't ghedooghen,
Als ons die propheten wel toghen,
| |
| |
320[regelnummer]
Die van hu orconde gheven,
Waer bi ghi quaemt in dit leven,
Hets sonderlinghe goet te verstane;
Die wille, gha Balaam boucken ane,
Daer aldus in staet ghescreven:
Als ghi Adame had ghegheven,
Sinen wille, groot ende smal,
Sonder eenen boom boven al,
Dien bevaeldi dat hi liete,
Heere, dies quam hi in verdriete
330[regelnummer]
Bi den viant, dien bedroghen
Hadde, ende qualike gheloghen,
So dat hi verbrac hu ghebod,
Dies ghi gram waert, Heere God,
Ende daettene, in feller wise,
Den inghel metten zweerde baer.
Aldus levende di menich jaer,
In droefheden ende in allenden.
Heere God, als hi hem bekende
340[regelnummer]
Mesdadich, sendi sinen sone
Sed, omme te wetene 't gone
Hoe langhe dat hi soude messen
Huwer grondeliker ontfaermenessen.
Sed, sijn kint, dat dede wel
Sine boodscap an den inghel snel,
Die hem in ghescriften sach,
Daer vele van prophecyen anclaf,
Als men alle daghe mach lesen
In der propheten bouc van desen,
350[regelnummer]
Want die propheten sijn meest comen
Van Sedte, Adaems sone, hebbic vernomen.
Huut desen ghescrifte, seght Balaam,
| |
| |
Dat Sed tote sinen vader quam,
Ende troostene zeere ende liede das
Dat Onse Heere God Messyas
Eenen tijt adde daer toe vercoren,
Dat sijn eenighe sone soude gheboren
Sijn, van eender maghet sonder werre.
In lijcteekene soude eene sterre
360[regelnummer]
Commen ter weerelt onversien,
Dan soude men seker sijn van dien
Dat bi den kinde, al sonder messe,
Soude vloyen die ontfaermenesse.
Als Adaem sinen sone verstoet,
Dancte hi Gode, ende sijn moet
Wort verblijt ende zeere verhuecht.
Heere God, voort bi huwer duecht
Stont in die Scriftuere ghescreven,
Dat die sterre eerst soude gheven
370[regelnummer]
Claerheit ende haer verbaren
In orienten, als men t'waren
De waerheit wel heeft bevonden,
Want van den eersten stonden
Dat dese scriftuere vonden was,
Coes men xij. manne na das,
Die wijste ende die men meest achte,
Dat si die sterre souden wachten.
Als er een staerf sette men mede
Eenen anderen in sijn stede.
380[regelnummer]
Magusoy, dits ware sprake,
Heet men se; in deser ghelike sake,
Vergaderden sy in elken jare,
Na den custe, ende quamen dare,
Up eenen berch, in lieghe hu niet,
| |
| |
Ende alsi vergadert waren met,
Daden si daer haer ghebet,
Dit daden die jonghe na die houde,
Ende ontbeiden welken tijt dat soude
390[regelnummer]
Die sterre commen in 't openbare,
Die der weerelt belovet ware,
So dat up eenen tijt ghevel,
Dat si waren vergadert wel
Daer saghen sy al te male,
In die middele was so ane
Te siene in eens kints ghedane,
Ende boven eens crucen ghelike.
Daer sprac een sterre cortelike,
400[regelnummer]
Ende beval den drien coninghen te hand
Te vaerne in der Juedenland,
Ende wat si offeren souden Gode
Gaf hem die inghele daer ghebode;
Bi desen vooren si van daer,
Ende waren up den wech twee jaer.
Die sterre voren in haren ganc,
Dat hem ghebrac aet no dranc,
Ende quamen te Bedlehem, sonder saghe,
Als ghi out waert xiij. daghe,
410[regelnummer]
Heere Jhesus Christus daer offerden sy,
Dat claerlike es 't gheloove van mi,
Dat was teeken omme ons behout,
Want bi den mirre ic versta
Onse salighede alse daer na
Wel scheen, doe ghi hu leven
Voor onse mesdaet wildet gheven,
Daer die Scrifture mede vulquam,
| |
| |
Die ons bescrijft die wise Balaam,
420[regelnummer]
Daer hi seghet dat Seth sijn vader
Trooste ende seide dat al te gader
Sine grondeloose ontfaermesse
Laghe in eens kints gheboornesse.
In 't wierooc versta ik ooc mede
Huwe almoghende godlichede,
Die oynt was, sonder beghin,
Ende daer alle helichede es in.
Voort in 't offeren van den goude,
Versta ic uwe macht menichfoude,
430[regelnummer]
Uwe rijcheit, ende dat ghi heere
Van der weerelt blijft emmermeere,
Ende ghi waert conijnc van hemelryke,
Oynt ende sult bliven eenpaerlike
Een God vulmaect in drien persoonen:
Vader, Helich Geest ende Sone,
Sonder beghinsel ende sonder hende.
Heere God, nu biddic hu dat ic vende
Moete uwe groote ontfaermicheit,
So dat ic weten moet bescheit,
440[regelnummer]
Wat saken dat ic sal anegaen,
Want ic in sorghen ben bevaen,
Ende ontsie nu der sonden algader.
Ontghinghe ic moeder ende vadere,
Ende in ander saken ben ic becoort,
Omme te vulcommene dat woort
Van der Euwangelien leere,
Hoort de oetmoedicheit van Onsen Heere.
|
|
Auteursrechtvrij