Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw
(1842-1843)–Gillis de Wevel–
Auteursrechtvrij
[pagina 1]
| |
Leven van Sinte Amand,
| |
[pagina 2]
| |
Predicken souden der Ewangelien woort,
Daer vele lieden naer hebben ghehoort,
In Vrankeryke, gheloovet dies,
So datter Gods wet seere in wies.
Van danen sijnre eenighe commen
In Gasscoengen hebbic vernomen,
Ende hebben daer wel gheleert
20[regelnummer]
Die lieden, ende ter Gods wet bekeert.
Een van die dese salicheit gaf huut,
Dat was mijn heere Sente Machuut,
Ende sijn gheselle Sente Brandaen;
Si hebben beede so vele ghedaen
Met predickene ende ooc met pinen,
Datter Gods wet begonste scinen,
Ende si miraculen, die Onse Heere
Daer dede ghescien door haer heere,
So worder vele ghedoopd saen,
30[regelnummer]
Ende hebben kerstin gheloove ontfaen.
Nu was daer een casteleyn,
Die over vele lands was sofereyn,
Dese hiet Baland, ende was
Edel ende machtich, ghelooft das,
Maer een deel was hi van daghen,
Eene vrouwe haddi, die van maghen
Wel gheboren was, van grooten gheslachte,
Hem beeden was dicken onsachte,
Ende si waren sonder kind;
40[regelnummer]
T'eenen tyde hebben sy ghesind
Om Sente Machuut ende Sente Brandaen,
Ende daden hem al daer verstaen
Dat si kerstin wilden wesen;
Daer worden si ghedoopt met desen,
Ende bleven voort goede kerstin liede.
| |
[pagina 3]
| |
T'eenen tide daer naer ghesciede,
Dat Sente Machuut, die heere groot,
Verwecte een kint van der dood,
Al bi den casteele, ende daer quam
50[regelnummer]
Balant, die casteleyn, die dat vernam,
Ende battene ten hetene saen,
Mids sinen gheselle Sente Brandaen.
Sy daden't ende sijn met hem comen
Te siere sale, hebbic vernomen,
Daer se die vrouwe wel ontfinc,
Weet dat men daer heten ghinc.
Als die maeltijt leden was
Badt die weert sinen gasten na das,
Dat si Jhesus Christus, onsen vader,
60[regelnummer]
Wilden bidden beede gader
Dat hi hem verleende eene vrucht,
Bi den welken si sonder ducht
Mochten wesen van haren goede,
Dat het sonder hoor niet en stoede.
Die goede lieden seiden schiere:
‘Wi bidden Gode, die es goedertiere
Up dat hu salicheit mach sijn,
Ende sijn heere in den fijn
Niet gheflankiert bi mach wesen,
70[regelnummer]
Dats hu wille ghescie van desen.’
Ende daer naer baden sijs mede
Elc in eene heymelike stede
Gode harde ootmoedelike.
Daer quam die hinghel van hemelryke,
Ende dede hem lieden verstaen,
Dat die vrouwe soude ontfaen
Vrucht, ende dat soude wesen
Vul van duechden huutghelesen.
| |
[pagina 4]
| |
Dit daden si Balante hooren
80[regelnummer]
Dat hem een kint soude werden gheboren,
Ende dat soude sijn helich ende goed,
Dies was hi blyde in sinen moet,
Ende danctes Gode harde zeere.
Daer na ghevielt als Onse Heere
Wilde, ende die tijt vulquam,
Quam 't kint ter weerelt, als ic vernam.
Sente Machuut hevet 't kint harde saen
Selve metter hand kerstin ghedaen,
Ende ghaf hem sinen name Amand.
90[regelnummer]
Het wart 't scoonste, dat men vant,
Ende wies in duechden alle daghen,
Dies waren sy blyde, als sijt saghen,
Vader ende moeder, ende danctens Gode,
Ende hilden seere wel sine ghebode,
Ende leedden een salich leven voor dan,
Dus was gheboren die salighe man,
.............Ga naar voetnoot(1)
Dat hi sal moghen in Christus name
Van allen evele gheven boete.
100[regelnummer]
Hi wert helich, salich ende soete,
Dat vertoocht Ons Heere wel.
Doe wert daer bliscip ende spel
Als dit Sente Machuut hadde gheseit,
Ende allen vaer ter heerden gheleyt,
Ende het wert vonden seker waer
Also Sinte Machuut seide aldaer.
|
|