Ziels-opwekking tot waare deugd en vrolykheit in lof- en smeekliederen, mitsgaders veldgezangen
(1725)–Fransina Jakoba van Westrem–
AuteursrechtvrijToon: Psal 9.1.
NU wende ik Oostwaart myn gezigt,
En zie de Voorbodin van 't ligt,
| |
[pagina 89]
| |
De Dageraat, in 't purper ryzen;
Laat ons nu de Opperoorzaak Pryzen!
2.
Ey zie dat zedig vriend'lyk oog,
De Morgenster aan 's Hemels boog,
Rontom bedekt met Zonnestraalen!
Op, op, nu moet men Lof betaalen!
3.
Volmaakte weerschyn van Gods Ligt,
Myn Iezus, leer my nu myn pligt!
Schyn in myn hart, verligt myne Oogen!
De Slaapzugt kunt gy niet gedoogen.
4.
Ey wek myn Ziel! op dat Sy stil,
Eerbiedig luister, wat uw wil
Bekent maakt, tot myn Werksbedryven:
Hoe 'k opwaarts rys', hoe 'k by u blyve.
5.
De Nagt is wederom voorby,
Was ik van nagtwerk nu ook vry!
Van slaap en yd'le Droomeryën,
Leerde ik 't bedrog en 't vals vermyën.
6.
Hoe trekt de peerledaauw om hoog!
Wanneer het gloejend Hemel oog,
Door 't bruine zwerk syn Glans doet schynen;
De logge dampen doet verdwynen.
7.
Ay straal dus op myn Hartekim,
Vol zuyver ligt! laat schaadwe en schim,
En kille nevels henen wyken;
Laat my uw Godlyk aanschyn blyken!
8.
Na dat den grondt doortrokken is,
Met Daauw van u getuigenis,
| |
[pagina 90]
| |
ô Laat myn hart dan nieulyks leeven,
En u van alles 't beste geven!
9.
De Vrugten met een waas bedekt,
De Voorloop uit de Druif gelekt,
Al de uitgezogtste korenaêren,
Een wierook walm, om op te vaaren!
10.
De Duyven op 't Altaar geslagt:
De Geyt en 't Lam, spierwit en zagt,
Voor al het Hoofd en de ingewanden,
Om 't al te geven in uw Handen.
11.
Og waren myn genegentheên,
Was togt en wil, ook Vlees en Been,
Voor u geslagt, ô Heer der Heeren!
Aanschoude ik 't Ligt weer 't uwer Eeren!
12.
En queelden 't hart u Liedt op Liedt!
Terwyl de Tong gelyk een vliedt,
Gepaste woorden neer dee stroomen!
Mogt ik staâg Dankbaar tot u komen!
13.
Hoe trouw vermaant my 't Reed'loos Vee,
Dat ik tot Pligtzang my maak ree,
Wat schel geluidt klinkt van de twygen!
En zoude ik dan myn Maker zwygen?
14.
Bewaard Hy my met minder gunst?
Of word myn Tong met luttel kunst,
Bewogen, door gevlogte spieren?
Ben ik min eedel dan de Dieren?
15.
Of gaat de dierdrift voor 't vernuft?
En legt den geest in 't stof gezust:
| |
[pagina 91]
| |
Zal 't Vlees, dat vuile vlees beletten,
Dat ik voldoe aan 's Hemels wetten?
16.
Neen, 'k zend myn Bedezugt om hoog!
En wagt een straal van 's Hemels oog,
Om 't Hartaltaar te doen ontbranden,
Te Heyligen myn hart en handen!
17.
ô Heer, bestier my deze Dagh!
Let op myn wandel en gedrag!
Geef my te denken en te spreeken;
Dat ik niets onverschillig reeken.
18.
Dat my uw vreze op 't harte ligt!
Dat ik my zelve en andre stigt!
Dat ik tot alles my bereyde,
Afhangkelyk uw hulp verbeyde.
19.
Ontzeg my nooit uw trouwe raadt,
Als eens myn voet op 't glib'ren staat!
Als ik niet weete waar te keeren;
Wil my dan 't effen voetspoor leeren.
20.
Belet dogh de oude looze Slang,
Dat Hy door 's Werelds toverzang
My aftrekt; laat zyn briessend brullen,
My niet met schrik en angst vervullen.
21.
ô Michaël, myn sterksten Heldt!
Laat ik syn listen en geweldt,
By u veragten en versmaaden,
ô Zet myn voet op vaste paden!
22.
Ay laat myn hart verheven zyn!
Niet tasten na gedaante of schyn,
| |
[pagina 92]
| |
Maar na 't cieraadt van Konings kind'ren!
Laat de Oude Mensch my hier niet hind'ren:
23.
Maar laat ik yder ogenblik,
Zien dat ik 't Grondtquaadt zeker mik;
Op dat het vlees doorvlymt, gekorven,
Ik aan de wereldt zy gestorven.
24.
Op dat ik enkel Gode leef!
En boven de aarde en Wolken zweef!
Op dat ik de Avondt stil zie dalen,
En nogtans ligt blyf door Gods straalen.
|
|