Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

[p. 407]

De x. Geboden des Heeren. Exod. xx. 2. ende Deuteronomi v. 6.

MOYSES spreeckt.

HOor Israel, wilt vlijtigh letten
Op ’t geen ick u sal doen verstaen:
Dus sprack de Heer: dit sijn zijn wetten:
Laet u die wel ter herten gaen.

2 Ick ben uw God, die uyt de handen
Van Pharao u maeckte vry,
En u gevoert heb uyt sijn landen:
Hebt geene Goden meer als my.

3 Gy sult u geene beelden maecken,
En eertse noch en dientse niet:
Want hy sal mijne gramschap smaecken
Die ’t geen my komt aen andre biedt.

4 Mijn naem en sult gy niet misbruycken:
Want ick’t niet ongewroocken laet,
En straf hem sonder ooge-luycken
Die sich daer in te buyten gaet.

[p. 408]

 

5 Ses daegen sult gy wercken moogen:

 

De sevenst’ is de Sabbath-dagh:

 

Geen arbeyd sult gy dan gedoogen

 

Van yets dat staet tot uw gesagh.

 

 

 

6 Uw ouders sult gy eer betoonen

 

Op dat gy langh in voorspoed leeft

 

En vreedsaem in het land mooght woonen

 

Dat u de Heer ten erfdeel geeft.

 

 

 

7 Van dood-slagh sult gy u vermijden:

 

Van Echt-braeck: en van dievery:

 

Brenght uwen naesten niet in lijden

 

Met ’t geen gy weet dat leugen zy.

 

 

 

8 Uws naesten huys wilt niet begeeren:

 

Uw hert en werde niet bekoort

 

Noch tot zijn wijf, noch knecht of deeren,

 

Of beest, of yet dat hem behoort.

 

 

 

9 Dit is de Wet van God gesproocken

 

Doe ick op het geberghte klam

 

Van Sinai, dat gy saeght roocken

 

Om dat God tot my neder quam.