Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

[p. 401]

Den Cxlviij. Psalm.

OP, op, en geeft den Heere lof
Gy die bewoont het hemelsch Hof,
Gy die daer boven zijt om hoogh
Ver boven ’t reyck van’t menschen-oogh:
Gy Engelen, Gods leger-krachten,
Op, op, en wilt zijn lof betrachten;
Looft hem op Son, looft hem op Maen
En die met u ten reye gaen.

2 Gy heemlen, die het al omvanght,
Ghy wolcken, die der onder hanght,
Looft Godes naem: want door sijn kracht
Heeft hy u alle voortgebracht;
Hy gaf een yder plaets en wetten
Die ’t hem geviel voor eens te setten,
Waer nae hy’t alles richt en stuyrt

[p. 402]

 

So langh den tijd der daegen duyrt.

 

 

 

3 Hy gaf sijn last aen elck en al

 

Die niemand overtreden sal.

 

Looft God wat op der aerde leeft,

 

Wat dat de zee en afgrond heeft,

 

Vyer, hagel, sneeu, en ys, en winden

 

Die u op sijn bevel laet vinden;

 

Ghy heuvelen, en gy geberght,

 

Des Heeren lof werd u geverght.

 

 

 

4 Ghy boomen, die ten Hemel streeft,

 

Ghy die der vrucht of geen en geeft,

 

Ghy Ceders, hoogh van kruyn en stam,

 

En gy gedierte, wild en tam,

 

Ghy die der kruypt, gy die met veeren

 

Kunt nae den Hemel gaen en keeren,

 

Ghy Koningen, gy onderdaen,

 

Laet Godes lof ten Hemel gaen.

 

 

 

5 Ghy jongelingh, gy teere maegd,

 

Gy die, of jongh sijt, of bedaeght,

 

Looft God al t’saem, want hy alleen

 

Is Heer van als, en anders geen:

 

Hem, hem alleen sy lof gegeven:

 

Hy heeft den hoorn sijns volcks verheven,

 

Van Israel sijn gunst-genoot,

 

Dat sy tot aen de sterren stoot.