Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

Den Cxlvj. Psalm.

OP, mijn ziel, wilt u bereyden
Tot des Heeren lof en eer,
Ick wil sijnen naem verbreyden
Dat men’t hoore wijd en veer,
En met mijner Psalmen zangh

[p. 396]

 

 

Prijsen God mijn leven langh.

 

 

 

2 Wilt u op geen Prins verlaeten

 

Noch op eenigh menschen kind,

 

Noch op Rijcken, noch op Staeten:

 

Menschen-macht is niet als wind;

 

Als de geest gaet uyt den romp

 

Werd hy weer een aerde klomp.

 

 

 

3 Al sijn voorstel en gedachten

 

(Hoe verheven en hoe groot)

 

Sijn maer als een bloem te achten

 

’s Mergens op en ’s avonds doodt:

 

Wel hem, die het so verstaet

 

Dat hy zich op God verlaet.

 

 

 

4 God: van wien het al begin heeft,

 

Hemel, aerde, locht en zee,

 

Watter op en watter in leeft,

 

Menschen, dieren, visch en vee;

 

God: die ’t geen hy heeft geseyt

 

Houdt tot in der eeuwigheyd;

Pause.

5 God: die door sijn vonnis-wijsen
Den verdruckten recht sal doen,
En den hongerigen spijsen
En met nodigh brood sal voen;
God: die den gevangen man
Vryen en verblijen kan;

[p. 397]

 

6 Die der blinden oogen open

 

En de dooven hooren doet,

 

Die de lammen helpt aen’t loopen

 

En de kreuplen wel te voet;

 

Die het kromme weder recht,

 

En sijn minn’ aen vroomheyd hecht.

 

 

 

7 Die den vreemdelingh slaet gaede

 

Buyten huys en vaederland,

 

Die met weesen is belaede,

 

Die de weeuwen biedt de hand;

 

Diese bey neemt in behoe

 

Dat haer niemand onrecht doe.

 

 

 

8 Hy doet alle goddeloosen

 

Op haer eygen wegh vergaen,

 

Hy verstroyt de macht der boosen,

 

Maer sijn rijck sal eeuwigh staen:

 

Des, o Zion, weest verblijdt

 

Want u Koningh heerscht altijd.