Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

Den Cxliiij. Psalm.

LOf zy de Heer: hy moete sijn gepresen,
Hy, die my heeft ten oorlogh onderwesen,
Hy, die my heeft geoeffent in’t gevecht
En tot den strijd volkomen afgerecht.
Ick was en ben een sijner gunst-genooten,
Hy is mijn schild en hoedt my voor de schooten,

[p. 391]

 

 

Hy is mijn burgh waer op ick my bevry,

 

Hy maeckt dat my mijn volck gehoorsaem zy.

 

 

 

2 Wat is de mensch, waer toe is hy geresen

 

Dat gy, o Heer, wilt sijns gedachtigh wesen?

 

Wat is de mensch, het sterfelijck geslacht,

 

Dat ghy hem selfs uw liefde waerdigh acht?

 

Hy is gelijck een bel vol ydelheden:

 

Sijn daegen sijn een gisteren, een heden,

 

Een schaduw, die het Sonne-schijnsel maeckt,

 

Maer sterft so ras hy achter wolcken raeckt.

 

 

 

3 Ontsluyt de lucht, doet uwe heemlen open,

 

Dael neer en kom het vast geberght ontsloopen,

 

Dat roock en vlam uyt haeren afgrond gae;

 

Het blixem-vyer, de felle donder slae

 

Mijn vyanden, die hygen nae mijn leven:

 

Wilt haer den schrick met uwe pijlen geven;

 

Reyck my uw hand, dat ick ’t gevaer ontkoom

 

In’t vreemde land uyt ellends holle stroom:

 

 

 

4 By vreemde, die sich wennen tot bedriegen,

 

Haer hand tot roof en haeren mond tot liegen:

 

So wil ich gaen en singen u ten danck

 

Een nieuw gezangh op mijner snaeren klanck.

 

U, Heer, ten danck, die koningen beveylight,

 

Die Davids hooft ter kroone hebt geheylight,

 

Het hooft dijns knechts, dat gy voor ’t moordisch zwaerd

 

Des boosen mans sorghvuldigh hebt bewaert.

[p. 392]

Pause.

5 Verlost my uyt der vreemde volckren handen
Ons niet gelijck in Gods-dienst, noch in landen,
Wier tonge niet als leugen-tael en spreeckt,
Wier rechterhand vol snoode valscheyd steeckt.
So moeten dan ons jonge soonen groeyen
Als boomen doen, die nae de lucht toe spoeyen:
Ons Dochters zijn als uytgehouwe steen
Die het gebouw verrijckt met cierlijckheen.

6 Het koorn-gewas, den oegst van onsen lande
Vull schuyr en bargh met vruchten allerhande:
Het vee vermeer: het schaep, de geyt, de koe
Tot duysenden, jae tot thien duysend toe:
Den os koom aen met waegens zwaer gelaeden:
Geen vyand koom ons heymelijck verraeden
Noch vall in’t land met moord en schendery:
Dat geen gekerm op onse straeten zy.

7 Geluckigh volck, ver buyten traen of treuren,
Dat so veel goeds van boven magh gebeuren,
Dat al haer doen op Gods genaede bouwt!
Wel dien, die hem voor sijnen Heere houdt.

***

Wat ramp, wat buy, wat stormen en wat stroomen
Hem op het lijf van hier of ginder koomen,
Hy heeft geen nood die hem op God vertrout.
Wel dien, die hem voor sijnen Heere houdt.