Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

[p. 375]

Den Cxxxvij. Psalm.

DOe wy wel eer nae Babel wegh genoomen,
Versuchten aen de vreemde waeter-stroomen,
En lieten ons gedachten heenen gaen
Nae Zion toe met meenigh droeve traen,
Doe was met ons de vreughd ten eynd gekoomen
En harp en luyt hingh aen de wilge boomen

2 Men queld’ en leld’ ons schamperlijck aen d’ooren:
Nu laet ons wat van Zions liedtjes hooren,
Vermaeckt ons wat met zangh en snaeren-spel
Gelijck gy zijt gewoon in Israel:
Maer och, hoe was het mogelijck te singen
Des Heeren lof in’t land der vreemdelingen?

3 Indien ick oyt Ierusalem vergeete
Dat dan mijn hand niet meer van speelen weete:
Dat mijne tongh aen het verhemelt blijf
So ick haer oyt uyt mijn gedencken wrijf;
Sy souw mijns vreughds het puyck-stuck moeten wesen.

[p. 376]

 

So wy oyt weer uyt dees’ ellende reesen.

 

 

 

4 Gedenck, o Heer, gedenck aen Edoms woorden

 

Die wy ter tijd van ons verstooringh hoorden:

 

Sa, was den roep, Sa, werpen ’t wy ter neer,

 

Dat van de Stad het onderst boven keer,

 

Stort tot de grond haer huysen en haer muyren,

 

Dat niet een steen op d’andre blijve duyren.

 

 

 

5 Maer, Babylon, laet noch den tijd wat korten,

 

De dagh die komt dat gy ter neer sult storten.

 

Gezegent zy, die al wat gy ons deed

 

Vergelden sal met noch veel zwaerder leed!

 

Gezegent, die uw kinderkens sal vatten,

 

En steen en straet met breyn en bloed bespatten!