Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt
(1655)–Jacob Westerbaen–
Auteursrechtvrij
[pagina 318]
| |
 Dat men hem voort gae haele.
2 Maer niet so grof, gy goddeloose mond:
Ons God bewoont de hemelen in’t rond,
En doet wat hem geliefde:
Uw Goden sijn van silver of van goud,
Of minder stof, van steen, of nietigh hout
Dat menschen hand door-kliefde.
3 Daer is een mond: maer och! men spreeckter niet,
Twee oogen: maer, geen van haer beyde siet:
Wat sijn haer neus en ooren?
Geen reuck so sterck die in haer hersens gaet:
Geen klanck so schel, die in haer ooren slaet:
Sy riecken noch sy hooren.
4 Twee handen: maer die niets en tasten aen;
Twee voeten: maer die nergens heenen gaen;
Geen spraeck komt uyt haer strooten.
Al wiese maeckt en wie daer op vertrout
Die sy gelijck den beelden, die van gout
Of silver sijn gegooten.
| |
Pause.5 Maer, Israel, vervalt soo wijt niet meer:
Stelt u geloof op uwen God en Heer:
Hy zy u onderstutter;
Gy Arons huys, hy sy u toeverlaet;
Betrouwt op hem: want als het quaelijck gaet
Is hy een trouw beschutter.
| |
[pagina 319]
| |
6 Gy, die hem vreest met kinderlijck ontsagh,
Steunt vry op hem die niet te kreucken plagh;
Hy heeft ons niet vergeeten;
Wy sijn altijds geweest in sijn gedacht:
Hy sal aen ons en ’tpriesterlijck geslacht
Sijn zegen ruym toe meeten.
7 ’t Sy dat gy zijt, of groot, of laegh en kleyn,
Sijn zegen sal hy storten in’t gemeyn
Op alle die hem vreesen:
God maeckt geen scheel of onderscheyt van staet:
Al wie hem vreest en die de boosheyd haet
Die sal gesegent wesen.
8 Dit is mijn wensch: God, die den Hemel schiep,
Die d’aerde scheydt van ’t grondeloose diep
Wil u sijn seegen geven;
De Hemelen houdt hy voor sijnen Throon,
Het aerdrijck geeft hy aen den mensch ter woon
Om rijckelijck te leven.
9 Van dooden, die ten graeve sijn gedaelt,
Daer van en werd Gods eere niet verhaelt,
Men looft niet sonder leven:
So laet ons dan, wijl God ons ’tleven gond,
Met lijf en ziel uyt onser herten grond
Hem lof en eere geven.
|
|
