Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

Den Cxiiij. Psalm.

DOe Israel toogh uyt Egypten-land
En Iacobs huys, geleydt door Godes handt,
Ontquam de slavernye,
Doe bleeck hoe nae hy God aen ’therte sat
En dat hy hem ter erf gekooren had
En eyg’ner heerschappije.

2 De zee sagh ’t aen en hy verliet sijn kolck:
En de Iordaen weeck voor des Heeren volck
Met aerselende stroomen:
De heuvelen en bergen hoogh van top
Die sprongen als de jonge rammen op
Als sy ter weyde koomen.

[p. 317]

 

3 Wat schort u, zee, dat gy u kolck verlaet?

 

Wat ist, Iordaen, dat gy te rugge gaet

 

Met aerselende stroomen?

 

Gy heuvelen, en bergen hoogh van top,

 

Wat springht gy als de jonge Rammen op

 

Als sy ter weyde koomen?

 

 

 

4 ’t Onset sich al voor Godes aengesicht:

 

Dat drooght de zee, en maeckt de bergen licht

 

En doet de heugels springen:

 

Gods aengesicht, die klippen klooft van een,

 

En uyt een rots en uyt een barre steen

 

Een waeter-sprongh doet dringen.