Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt
(1655)–Jacob Westerbaen–
Auteursrechtvrij
[pagina 315]
| |
 Wilt sijnen naem alom verbreeden,
Sijn eer en moete noyt vergaen
Maer staegh in uw gedachten staen
Van nu af tot in eeuwigheden.
2 Van daer de Son den dagh begint
Tot daer hy zich des avonds vind
Moet sijnen naem geheylight wesen:
Groot is des Heeren Majesteyt,
Hoogh is sijn roem en heerlijckeyd
En boven hemelen gereesen.
3 Wat Heer is onsen God gelijck?
Wie is so eer en glory-rijck?
Wie is soo hoogh ten Throon verheven,
Die in het alderhooghste staet
Van waer hy’t oogh beneden slaet
Op menschen die op d’aerde leven?
4 Men geef hem eeuwigh, eeuwigh, lof:
Hy doetse rijsen uyt het stof
Die laegh sijn en niet groot in waerde;
Hy heft den kleynen uyt het slijck
En maeckts’ in eer en macht gelijck
Den grootste Princen van der Aerde.
5 Des armen wijfs, dat tot hem zucht
| |
[pagina 316]
| |
Om dat sy dor en onbevrucht
De liefde van haer man siet mindren,
Erbermt hy sich, en zegent haer
So dat het arme vrouwtje baer
En werd’ een moeder veeler kindren.
|
|
