Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

(1655)–Jacob Westerbaen– rechtenstatus


Psalm Cxij. WEl saeligh zijn de luy te achten Die Godes wil met vrees betrachten, By wien sijn wetten sijn in waerde; Haer zaed sal meerderen en groeyen, En haer geslachten sullen bloeyen En zijn gezegent op der aerde. 2 Met rijckdom salse God bestorten, Geen geld of goed en sal haer schorten, En haer besitt is onbesproocken; Daer andren in het duyster dwaelen Daer lichtse God met heldre straelen: Den vroomen is sijn dagh ontloocken. 3 Wel hem die mild is en weldaedigh, Die gaeren leent en schenckt genaedigh,
[pagina 314]
En oprecht gaet in doen en laeten; Geen aerdsche dingen sullen blijven: Maer niemand sal sijn lof uytwrijven, En eeuwigh salmen van hem praeten. 4 In tegenspoed en zwaere daegen Sal hem geen quaed gerucht vertsaegen, Hy steunt op God en goed Geweeten, Tot dat hy sijne weer-partijen Die hem beliegen en bestrijen Sal aen sijn voeten sijn gesmeeten. 5 Van’t goed dat hem God heeft gegeven Doet hy den armen met hem leven, En sluyt sijn milde handen open, Des rijst sijn eer tot aen de wolcken, En sal by velerhande volcken Sijn naem door verre landen loopen. 6 De goddeloos hier door ontsteecken Die sal van spijt en gramschap breecken En op sijn bitse tanden knersen: Hy sal versmelten en verslensen, ’t Sal hem niet gaen nae sijne wenschen Die haet en nijd ter mondt uyt persen.