Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt
(1655)–Jacob Westerbaen–
Auteursrechtvrij
[pagina 306]
| |
 Van lasteraers en leugen-gooten
Die heeftmen tegen my ontslooten
En snoode tongen schenden my,
Vol valscheyd en bedriegery.
2 Sy hebben sonder schuld of reden
Met bittre woorden my bestreden:
Mijn weldoen is met quaed bejegent:
Sy vloecken my die’k heb gezegent:
Wat tegen-weer heb ick gedaen?
Ick heb geleen, en sagh het aen.
3 De goddeloose die beloonde
Met haet mijn gunst, die ick hem toonde;
Ick lee en bad: maer, gy o Heere,
Dat sich u toorn ter wraecke keere,
Stell’ over hem een dwingeland:
De Satan stae ter rechter-hand:
4 Voor schuldigh moete hy verklaert zijn
Daer Rechters over hem vergaert sijn:
Tot sonde moet sijn bee gedyen:
Sijn leven sy van korte ty’en:
Hy raecke vroegh in’t duyster graf:
Men neem’ hem al sijn ampten af:
| |
[pagina 307]
| |
5 Dat sijne kinders werden weesen
Sijn vrouwe weeu, vol sorgh en vreesen:
Dat sy nu gints, nu herwaerts dwaelen
En haeren kost met beedlen haelen
En soecken ’slevens onderstand
In haer verwoeste vaderland:
6 De woeckeraer slae klaeuw en tanden
In sijn besit, en erf, en landen,
Een vreemde koom sijn arbeyd rooven
En haele sijn gebonde schooven,
En niemand vrage hoe’t hem gaet,
Noch koom sijn weeuw of wees te baet.
| |
j. Pause.7 Wilt hem en sijn geslacht doen sterven,
Het kome niet ter tweeder erven,
Verdelgh en roeys’ uyt land en steden;
Sijns vaeders ongerechtigheden,
De zonden, die hy heeft gepleeght
En werden nimmer uytgeveeght;
8 ’t Quaed dat sijn moeder heeft bedreven
Blijf eeuwigh by u opgeschreven
En koom gestaedigh voor uw oogen,
Wilt hem op d’aerde niet gedoogen,
Maer neem hem wegh met sijn geslacht
Uyt aller menschen nae-gedacht.
9 Om dat hy sich noyt liet bewegen
Weldaedigheyd of deughd te plegen
Daer medelijden was van noode,
| |
[pagina 308]
| |
Maer, liever als hy hulpe boode,
Den vroomen die hy sagh in nood
Vervolghde selver totter dood.
10 ’t Was vloeck op vloeck dat hy beminde
Dat hy dan vloeck op vloecken vinde,
Hy zy ontbloot van alle zeegen
Die niemand van hem heeft gekregen:
Vloeck sy sijn kleed, dat om hem heen
Bedecke sijn vervloeckte leen.
11 Vloeck gae hem in sijn ingewanden
Als waeter in verdrooghde landen,
Dat sijn gebeenten en sijn schincken
Den vloeck als oly in haer drincken,
Hy zy van vloeck so dicht omgordt
Als’t lichaem van den gordel wordt.
12 So wille God sich van haer wreecken
Die quaed van my met onrecht spreecken:
Sulx zy den loon van mijn vyanden
Die tegen my sijn opgestanden,
Maer gy, o Heer begunstigh my
Op dat uw naem gepresen zy.
| |
ij. Pause.13 Doe my gevoelen uw genaede:
Want gy zijt goed, en ick belaede,
Bedruckt, behoeftigh en elendigh,
Mijn hert is my gewondt inwendigh,
Ick gae gelijck een schaduw heen
Die schielijck quam en haest verdween.
| |
[pagina 309]
| |
14 Mijn rust is van seer weynigh uyren,
Ick kan noch hier noch ginder duyren
Gelijck de sprinckhaen op der heyden;
Het vet is van mijn vleesch gescheyden,
Mijn knien sijn door het vasten zwack
En knicken onder ’slichaems pack.
15 Noch komter dit by al mijn lyen:
Ick werd bespot van mijn partijen,
Men schudt het hooft, en ick moet hooren
Dat ick verguycht werd en geschooren.
Op Heer, en weest ter hulp bereyd
Nae dijne groote goedigheyd;
16 Behoude my op dat sy weeten
O God, die hooge sijt geseeten,
Dat dit zijn wercken uwer handen.
Wat geef ick om haer bitse tanden
Als gy my geeft dat ick versoeck?
Als gy my zegent, wat’s haer vloeck?
17 Laet haer sich tegen my verheffen,
Laet haer mijn eer en naem bekeffen,
Ick, uwe knecht, sal my verblijden.
Die my vervolgen en bestrijden
Sult gy met schand doen henen gaen
En met beschaemde wangen staen.
18 Des sal ick uwen lof verklaren
En roemen midden in de schaeren
Daer uw gemeynten is vergaedert,
Om dat uw hand den armen naedert
En helpt den vroomen uyt den nood
Van die hem doemden tot de dood.
|
|
