Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

[p. 262]

Den xcvij. Psalm.

GOd voert de heerschappy,
Des zy de wereld bly
En vreughd vervul de landen
Omringht van zee en stranden.
De wolcken sijn om hem,
De donder is sijn stem,
Sijn Throon staet vast en hecht
Op billickheyd en recht,
Des heeft sijn oordeel klem.

2 Een vier gaet voor hem heen
Waer dat hy komt te treen
Om die hem tegenspreecken

[p. 263]

 

Alom aen brand te steecken:

 

De wereld werd verlicht

 

Wanneer de blixem dicht

 

Haer snelle straelen schiet,

 

Hy diese merckt en siet,

 

Beeft voor haer vlam, en zwicht;

 

 

 

3 ’tGeberghte smelt als was:

 

Dat hoogh geresen was

 

Dat moet sich laegh verneeren

 

Voor’t aengesicht des Heeren;

 

Den Hemel, wijd ontdaen,

 

Doet over al verstaen

 

Gerechtigheyd en eer

 

Van sijnen Schepper-Heer;

 

De Volckren schouwen’t aen.

Pause.

4 Wie beelden dient of eert,
Wie sich tot Afgoon keert
En heft voor haer sijn handen
Die raecke rasch ter schanden.
Gy, die men Goden seyt,
Buyght voor sijn Majesteyt.
O Heer, u heyligh woord
Heeft Sion aengehoort,
En is in vrolijckheyd.

5 De dochteren vol vreughd
In Iuda sijn verheught
Om dat gy zijt rechtvaerdigh,
Gy, Heer, zijt groot en waerdigh,
Niemand so veel als gy,

[p. 264]

 

Hoe machtigh dat hy zy;

 

Gy voert de hooghste Kroon,

 

En boven alle Goon

 

Gaet uwe heerschappy.

 

 

 

6 Wel op, die God bemint

 

En die uw herten vind

 

Met sijne liefd ontsteecken,

 

Haet boosheyd en gebreecken:

 

Hy doet den sijnen goed

 

En neemt in sijn behoed,

 

Dat geen, hoe quaeden, man

 

Haer leven krencken kan,

 

Hoe dat hy brult en woed.

 

 

 

7 Al schijnt den duyster dicht

 

Den vroomen rijst het licht,

 

En voor oprechte herten

 

Is vreughde sonder smerten.

 

Zijt dan in God verblijdt

 

Gy die rechtvaerdigh zijt,

 

En viert de heugenis

 

Van hem, die heyligh is

 

En heerschet breed en wijd.