Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt
(1655)–Jacob Westerbaen–
Auteursrechtvrij
[pagina 260]
| |
 Wilt die ter nieuwer lofsangh paeren
Op harp en liefelijcke luyt,
Wilt sijne wondren breyden uyt
En die van dagh tot dagh verklaeren.
2 Sijn eer, sijn naem sy wijd gepresen
Van daer de Sonn’ is opgeresen
Tot daer sijn straelen ondergaen,
Want God is groot in wonder-daen
En boven alle Goon te vresen.
3 Die van den heydnen aengebeden
Niet anders sijn als ydelheden:
Afgoden, die sy selver smeen:
Maer God is vol van heerlijckheen
Die sijnen Throon alom bekleden.
4 De heemlen sijn van sijne wercken,
Sterckt’ en cieraed is in sijn kercken:
Komt, volckren, komt en geeft hem eer,
Hy is vol Majesteyt, de Heer,
Komt herwaerts aen uyt alle percken.
| |
[pagina 261]
| |
Pause.5 Komt, volckren, komt om God te loven,
Hy gaet het al in macht te boven,
De roem sijns naems is ver gegaen,
Brenght offer en geschencken aen
En treedt vast in tot sijn voorhoven
6 Komt met ootmoedige gebeden
Ter plaetse sijner heyligheden,
Schrickt voor sijn heerlijck aengesicht
Waer voor het alles beeft en zwicht:
Komt herwaerts aen van alle steden.
7 Spreeckt onder al’t geslacht der aerden:
God is een Koningh hoogh van waerden,
De Heere heerscht, die’t aerdrijck vest,
Hy ken der menschen saecken best,
En sal eens yders recht aenvaerden.
8 Dat aerd’ en hemel sich verblijden,
De zee, en die door’t waeter glijden,
De locht, en al wat daer in zweeft,
Het veld, en’t vee dat daer op leeft,
En boom en bosch aen allen zijden.
9 ’t Verheugh’ sich al voor sijn gesichte,
Hy komt op dat hy d’aerde richte,
Daer’t vonnis sal nae waerheyd sijn,
Want hy en oordeelt niet nae schijn
Maer nae elx recht is van gewichte.
|
|
