Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

[p. 234]

Den Lxxxvj. Psalm.

HEere, wilt dijn oore neygen,
Ramp en ongeluck my dreygen,
Hoor nae my, want ick ben bangh
En mijn hert is in de prangh;
Laet mijn ziele troost ervinden,
Want ick ben van uwe vrinden:
Wilt behouden uwen knecht
Die op u sijn ancker hecht.

2 O mijn God, sijt my genaedigh
Want tot u roep ick gestaedigh,
Niet een dagh en gaeter heen
Of gy werd van my gebeen,
Wilt uws dienaers geest verblijden,
Die, wanneer hy is in lijden,

[p. 235]

 

Als hem d’ongenaede treft,

 

Sijne siel tot uwaerts heft.

 

 

 

3 Om dat gy, o Heere goedigh,

 

Zijt om te vergeven spoedigh,

 

Die niet ongetroost laet gaen

 

Die in nood u roepen aen.

 

Wilt my dan, o God, verhooren,

 

Mijn gebed gae u ter ooren,

 

Neem doch op mijn smeecken acht

 

Die van uw mijn troost verwacht.

 

 

 

4 Gy sijt, Heere, die voor desen

 

Mijnen toevlucht pleeght te wesen,

 

In mijn nood roep ick tot dy,

 

En gy luystert haest nae my.

 

Goden in der Heydnen Rijcken

 

Sijn by u niet te gelijcken,

 

Geen van haer, hoe hoogh geacht,

 

Heeft uw wercken nae gewracht.

Pause.

5 Alle volckren sullen koomen
Met een yver ingenoomen
Om tot haerder scheppers eer
Sich te buygen voor u neer;
Want de wercken uwer krachten
Steygren boven alle machten,
En gy zijt de God alleen,
Gy, o Heer, en anders geen.

6 Wijst my uwe weg en waerheyd
Dat ick wandle daerse klaer leyt,

[p. 236]

 

Buyght tot uwe vrees mijn hert

 

Dat het met u eenigh werd:

 

So sal u mijn ziele boven

 

Alle vremde Goden loven,

 

En u eer in eeuwigheydt

 

Werden van my uytgebreydt.

 

 

 

7 Want uw gunst aen my bewesen

 

Is ter hooghster top gereesen,

 

En u min die my bestraeld

 

Heeft my uyt het graf gehaelt.

 

Hooge roemers en Tyrannen

 

Sijn te saemen aengespannen

 

En mijn leven soecken sy,

 

Niemand heeft het oogh op dy:

 

 

 

8 Maer gy, Heer, gy zijt genaedigh,

 

Uwe liefde duyrt gestaedigh,

 

Gy zijt sacht en lanck van moed,

 

Vol van waerheyd, trouw en goed;

 

Wilt u over my erbarmen,

 

Leent de sterckte dijner armen

 

Aen u knecht, en maeckt my vry

 

Die een soon uws dienstmaegds zy.

 

 

 

9 Doet aen my een liefde teecken,

 

Dat voor yder een gebleecken

 

Brengh mijn vyand tot beken

 

Hoe ’k van u geholpen ben

***

Dat mijn haeters brengh ter schanden
Als sy sien dat uwe handen
Hebben my geheel geredt
Uyt den strick van haer geset.