Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

[p. 226]

Den Lxxxij. Psalm.

DAer in’t gestoelte sijn geseeten
Die hier op aerden Goden heeten
Om ’t volck te richten so’t behoort
Daer klinckt aldus des Heeren woord:
Hoe langh sal’t sijn, dat sonder schroomen
Men recht sal weygren aen den vroomen
En dat men vonnis spreken sal
Den goddeloosen te geval?

2 Doet recht den wesen en den ermen,
Wilt die in haer gelijck beschermen,
Ontslaet die t’onrecht is gedaeght,
Die tot sijn onschuldt werd geplaeght,
Verlostse die gy siet verdrucken
En voor’t geweld der boosen bucken;
Herstelt, en maeckt den goeden vry
Van overlast en tyranny.

[p. 227]

 

3 Doch sy en willen sien noch hooren,

 

Haer oogh is blind, doof sijn haer ooren,

 

Al sou het bovenst onder gaen:

 

Maer God die spreeckt haer vorder aen:

 

Ich heb geseyt dat gy sijt Goden,

 

Het land staet onder u gebooden,

 

Ick heb gesproken, en belij’t,

 

Dat gy des hooghsten kinders sijt,

 

 

 

4 Maer oock sal u de dood verrasschen,

 

Haer pijle sijt gy niet ontwassen

 

Die u sal vellen metter tijdt

 

Hoe groote Vorsten dat gy sijt.

 

Wilt dan, o God, u op gaen maecken,

 

En oordeelt gy der menschen saecken

 

Die boven alle throonen sit:

 

Doe recht die recht versoeckt en bidt.