Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

Den Lxiiij. Psalm.

BEnaeutheyd perst mijn hert tot klaegen,
Verhoor, o Heer, mijn droeve stem,
Maeckt dat ick niet en schrick voor hem
Die my bespied en soeckt te jaegen
In sijne laegen.

2 Bewaert my voor de boose mannen
Die heymelijcken houden raed;
Een volck, dat deughd en waerheyd haet
En heeft uw vrees van sich gebannen,
Is t’saem gespannen,

3 Haer tongh is bits en scherp van sneede,
Haer tael als een geslepen bijl,

[p. 162]

 

Haer woorden als een snelle pijl;

 

Vol vinnigheyd en bitterheden

 

Sijn al haer reden.

 

 

 

4 Haer oogen micken op den vroomen,

 

Haer boogh en pees is strack en stijf

 

Om haer te schieten in het lijf;

 

Sy vreesen niets: ontsagh en schroomen

 

Is wegh genomen.

 

 

 

5 En om sich selfs in’t quaed te stijven

 

So praeten sy hoe dat haer net

 

Is heymelijck ter vanghst geset

 

En dat het sal verborgen blijven

 

Wat sy bedrijven.

Pause.

6 Sy sijn doornaeyt van slimme streecken,
Daer ’s niet of ’t werd van haer doorloert,
Selfs wat een man in’t herte voert;
Sy weten onder een te spreecken
Wat daer magh steecken.

7 Maer God sal’t langer niet verdraegen
En snellijck senden van om hoogh
Een pijl van sijn gespannen boogh:
Hy is gereed om haer te plaegen
In korte daegen.

8 Dan salmen sien de droeve vruchten,
Haer scherpe tongh, haer eygen zweerd
Sal tegen haer luy sijn gekeert;
Die’t met haer hielden sullen suchten

[p. 163]

 

En henen vluchten.

 

 

 

9 Dit sal geschien voor yders oogen,

 

Dat elck daer op te degen merck

 

En wel bevroe des Heeren werck,

 

Om Godes eere te verhoogen

 

Nae sijn vermoogen.

 

 

 

10 De vroome, die het quaed verdoemen

 

En vreesen God uyt ware deughd,

 

Die sullen in hem sijn verheught

 

En sijnen naem volmondigh noemen

 

En hoogh beroemen.