Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt
(1655)–Jacob Westerbaen–
Auteursrechtvrij
[pagina 164]
| |
 Sich spoeyen om tot u te koomen
Met offer en gebeen.
2 Wy hadden in voorleden stonden
Een slimmen gangh gegaen,
Maer gy versoende d’oude sonden
En naemt ons weder aen.
Wel dien, die gy hebt uytgelesen
En kiest uyt reyne min
By u te woonen, en te wesen
Een van u huysgesin.
3 Wy sullen ter gewijder Zaelen
Van uwen Tempel gaen,
Daer sal dijn volheyd nederdaelen
En ons van al versaen.
Ons bidden sult gy daer verhooren,
En uwe wonderdaen
Doen klincken in eens yders ooren
Dat sy door ’t herte gaen.
4 Gy zijt de God van alle segen,
Op wien al watter leeft
Hoe dichte by, hoe ver gelegen,
Sijn oogh geslaegen heeft.
Gy vest de kliften en de duynen,
En heuvlen en ’t geberght
Dat met onsicchelijcke kruynen
De hooge sterren terght.
5 Gy slecht de Zee, die op de wolcken
| |
[pagina 165]
| |
Haer schuym en gramschap spout:
Gy stilt het woeden van de volcken
En maeckt haer dulheyd koudt.
Als gy u tekens komt vertoonen
En maeckt uw macht bekent
Doet gy verschricken die daer woonen
Aen ’s werelds uyterst endt.
| |
Pause.6 Gy doet al om u goetheyd straelen
’t Sy dat de Son vertreckt
Of dat hy in de groene daelen
Den dauw des mergens leckt.
Wanneer de landen somers braecken
En haer de soete locht
Doet nae een soeten regen haecken,
Verleent gy groeysaem vocht.
7 De graege landman, nu aen’t saeyen,
Verwacht van uwe hand
Dat hy een zwaere schoof sal maeyen
Van sijn gehaevent land:
Gy onderhout met dauw en regen
(Gegeven op haer pas)
Den acker, die door uwen segen
Belooft een goed gewas.
8 Den oegst raeckt in: de wijn in kuypen,
Het kooren in den bergh;
Waer dat gy gaet, de boomen druypen
Van smout en enckel mergh;
De hey der heuvelen en klingen
Verneemt de vetheyd mee,
| |
[pagina 166]
| |
Waerom de blijde herders singen
En springen met haer vee.
9 De velden krielen van de schaepen
Gelaen met fijne wol,
Daer elck sijn voedsel weet te raepen
En eet sich dick en vol.
De tarw in’t rijsen der valleyen
Heeft aeren groot en grof;
’t Is alles bly; geberght en weyen
Verkonden Godes lof.
|
|
