Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

Den Lviij. Psalm.

GY die ter Richt-stoel sijt geseeten
En daer het ampt des Heeren doet
(Om nae de saeck is quaed of goed)
Of loon of straffen uyt te meeten,
Ick vraegh u, of het in den raedt
Nae billickheyd en reden gaet.

2 Uw hert is vol van slimme treecken:
Wanneer gy dan een vonnis velt
’t Is overlast en puyr geweld,
Men weeter van geen recht te spreecken.
Waerom? verkeert is het bedrijf
Der boosen van haers moeders lijf.

3 De leugenaers sijn afgeweecken,
Van haere jeughd af slim en vals;

[p. 148]

 

Sy sijn vol gifts, en even als

 

De slangen, die haer staerten steecken

 

Voorsichtigh in het open oor

 

Als haer een leser komt te voor,

 

 

 

4 Om sijn bezweeren niet te hooren

 

Hoe seer hy oock de kunst verstaet,

 

Hoe lieflijck de bezweeringh gaet.

 

Stae op, o God en komt verstooren

 

Dit leeuwe-nest so wreed en vuyl,

 

Ruckt haer de tanden uyt de muyl.

Pause.

5 Doet haer als waeter henen dryven,
Maeckt haere spieren sonder kracht,
Haer boogh en peesen sonder macht,
Geeft dat haer pijlen niet beklijven,
Dat al’t gedreyghde quaed verdwijn
Als flecken in de Sonne-schijn.

6 Wilt haer in duysternisse smooren
Gelijck de mis-draght van een wijf:
Komt haer in gramschap op het lijf
En neemtse wegh in uwen tooren
Veel rasser, als het vier verslindt
Daer het een droogen doorn-bos vindt.

7 Dan sal de vroome sich verblijden
Wanneer hy siet dat God de wraeck
Aenneemt van sijn gerechte saeck
En sijnen vyand gaet bestrijden,
Van wien hy so veel neder slaet
Dat men in’t bloed sijn voeten baedt.

[p. 149]

 

8 Dan sal men seggen by den menschen:

 

De vroome, die hier lijd en sucht

 

Siet immers eens sijns lijdens vrucht

 

En krijght het somtijds oock nae wenschen:

 

Daer is een God die loont en straft

 

En recht, of nu, of mergen schaft.