Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

Den xlvj. Psalm.

GOd is ons burgh om op te vluchten,
Ons hooft en troost wanneer wy suchten,
Ons hoop en hulp (ick weeter van)
Wanneer de nood gaet aen de man,
Daerom soo sullen wy niet schroomen
Al storte ’t aerdrijck in de stroomen,
En het geberght tot vallens ree

[p. 120]

 

 

Gestopt wierd in de woeste zee.

 

 

 

2 Laet zee, en meyr, en waetren bruysen,

 

Laet breecken dammen, dijck en sluysen,

 

Laet rotzen wagglen van ’t gewicht,

 

Noch al geen nood, wy stellen ’t licht.

 

Geen quaed sal Zion overkoomen,

 

De beeckjes sullen sachtjes stroomen

 

Rondsom de Stad, daer God in woont;

 

Daer werd sijn heylighdom verschoont.

 

 

 

3 Hy is in ’t midden van haer wallen;

 

Dies sal geen ramp haer overvallen;

 

God waeckt voor haer des avonds laet

 

En ’smorgens voor den dageraet.

 

De Heydnen waren aengespannen

 

En rusten toe geweld van mannen;

 

God sprack, en hy verhief sijn stem:

 

Wat wast? het volck versmolt voor hem.

Pause.

4 God is met ons waer wy ons wenden,
De stercke God der oorlogs-benden;
Hy is voor ons een hooge rotz,
Waer op ick alle machten trotz.
Komt, wie ghy zijt, om aen te mercken
Des Heeren groote wonder-wercken,
Wat hy op aerd verwoestingh doet
Wanneer het bloedigh oorlogh woedt.

5 Hy is’t, die’t zwaerd ter schee doet keeren,

[p. 121]

 

Die boogen breeckt, en lans, en speeren

 

Wanneer hy is des oorloghs sadt,

 

En steeckt den brand in’t waegen-radt.

 

Laet af, seyt hy, en wilt dit weeten:

 

Ick ben de God ten throon geseten,

 

Ick wil dat yder my ontsie

 

En eer en huld en manschap bie.

 

 

 

6 God is met ons waer wy ons wenden,

 

De stercke God der oorlogs-benden;

 

Hy is voor ons een hooge rotz,

 

Waer op ick alle machten trotz.

***

Hy is ons burgh met vaste muyren
Daer wy den vyand in verduyren,
O wat een troost, daer Iacobs Godt
Ons streckt tot een onwinbaer slot!