Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt
(1655)–Jacob Westerbaen–
Auteursrechtvrij
[pagina 75]
| |
 Wel hem, dien’t quaed, het geen hy heeft bedreven,
Dien’t overtreen niet ten verderf en streckt,
Maer van de Heer genaedigh werd bedeckt;
Wiens feylen hem niet werden toegerekent,
Wiens schulden niet te boeck en staen getekent;
Die vry van list, van schalckheyd, van verraedt,
Met slim bedroch in’t hert niet zwanger gaet.
2 Wanneer ick zweegh, noch mijne sonden melde,
Had ick geen rust, mits mijn Gewis my knelde
En mijn gemoed my knaeghde dach en nacht,
Dat ouderdom in mijn gebeente braght,
Om dat uw hand haer over my verzwaerde;
Mijn sap vergingh gelijck het vocht der aerde,
Ick drooghde wegh als ’twater uyt het landt
Wanneer de Son des somers daer op brand.
3 Maer als ick u mijn sonden heb beleeden
En opende mijn ongerechtigheden
En met berouw mijn schuld te kennen gaf
| |
[pagina 76]
| |
Vergaeft gy my de wel-verdiende straf;
Daerom sal elck na uwe welbeminden
Dewijl ’tis tijd om troost by u te vinden
U roepen aen, eer dat gerechte wraeck
En hooge vloed dijns gramschaps haer genaeck.
| |
Pause.4 Gy zijt de plaets daer ick kan veyligh schuylen,
Bewaer my voor benaeutheyts naare kuylen:
Gy zijt die my van vreughde singen doet
Om dat gy my in alle nood behoedt.
Komt, is uw woord, Ick wil u gaeren leeren
En wijsen aen den rechten wegh des Heeren,
Ick wil, o mensch, u tot het beste raen
En over u mijn oogen laeten gaen:
5 Weest niet gelijck den domm’ en steege guylen,
Den eselen, den paerden en den muylen,
Die hard van beck op ’twreede mond-stuck gaen,
Getoomt, gekorft, om niemand te beschaen.
Die Godloos is heeft pijn en smert te wachten,
Maer die de wet des Heeren wel betrachten
En op zijn hulp met vast vertrouwen staen
Sal zijne gunst van alle kant omvaen.
6 Verheught u dan, gy die in uwen wandel
Rechtvaerdigh zijt en vroom in uwen handel,
Weest bly en singht, gy, die in u gemoed
Sijt reyn en recht en daer geen valscheyd voedt.
| |
***Een waere vreughd doe uwe voeten springen,
Uw snaeren slaen, uw keelen helder singen;
| |
[pagina 77]
| |
Uw hert, uw siel sy in den Heer verblijd
Gy die voor hem oprecht en suyver zijt.
|
|
