|
| |
Den xxxj. Psalm.
O Heer, gy zijt mijn sterckt’ en wallen
Hoe’t oock ter Werelt gaet;
Laet my in schande niet vervallen;
Wilt my van ’tquaed bevryden
Door gunstigh medelijden.
2 Wilt uw gehoor tot mywaerts neygen,
Komt spoedigh ’tmijner bee,
En weert de rampen die my dreygen;
| |
| |
Die ’svyands machten trotze.
3 Want gy zijt die, dien ick vertrouwe,
Brengh my ter rechter baen,
Dat ick het padt des levens houwe,
4 Mijn geest beveel ick in uw hoede;
Die God der waerheyd zijt;
Ick bouw op u hoe datmen woede;
En valsche leugens smeden.
| |
j. Pause.
5 Ick sal my in uw gunst verblyden;
Mijn ziele vleugel-spreyt
Want gy aensaeght my in mijn lijden,
In ellends bange stroomen.
6 Oock heeft uw hand my niet gelaeten
In ’sVyands sterck geweld,
En weer gevoert op ruyme straeten,
En vry mijn aessem scheppen.
7 Weest my genaedigh als voor heenen,
| |
| |
Mijn hert is in een prangh,
Mijn vleesch is wegh, mijn buyck verdweenen,
Geen glans is in mijn oogen,
Mijn spier en pit verdroogen.
8 De droefenis verkort mijn jaeren,
Mijn leven krimpt van smert,
Van suchten smelt mijn hert,
Gestaege sorgh vergrijst mijn haeren,
Mijn kracht vergaet door ’tsteenen,
Geen mergh is in mijn beenen.
| |
ij. Pause.
9 Ick werd van wegen mijn vyanden
Dewijl’t my quaelijck gaet
Een yder stoockt met my zijn tanden,
Haer aensight van my wenden.
10 Mijn eer, mijn luyster is vergeeten
Als waer ick in het graf,
Als van een pot, daer heen gesmeeten;
Der Grooten laster hooren.
11 Ick werd gedreygt, men doet my beven
Om my te brengen om het leven:
| |
| |
Doch ick, spijt mijn vyanden,
12 Gy zijt mijn God; mijn tijd, mijn uyren
Staen in uw wil; gy stelt de maet
Gy kunt het korten of doen duyren;
Verlost my uyt de klaeuwen
Van haer die my benaeuwen.
13 Send dynes goedheyds lieve straelen
Op my dijn trouwen knecht,
Gy weet mijn saeck, mijn recht,
Laet op mijn hooft dyn gunste daelen,
Geen schaem-rood verf mijn wange
| |
iij. Pause.
14 Laet die in schand en ’tgraf versincken
En schelmsch en goddeloos
Van hovaerdy en hooghmoed stincken:
Maeck stom de leugen-monden
Die smaeck in valscheyd vonden.
15 O Heer, hoe groot is uwe goetheyd
Voor dien die voor uw beeft
Al schijnt hy somtijts onder voet leyt,
Geen dingh dijt hem ten quaede
16 Gy sult, die sich op uw betrouwen,
| |
| |
Voor die haer onrecht doen
En soecken alle quaed te brouwen,
Voor die hier tweedracht baeren.
17 Uw naem, o God zy hoogh gepresen
Voor dat ghy so veel goed
Aen my so dickwils hebt bewesen;
Die my, hoe ’tonval kaetze,
Doet staen ter goeder plaetze.
18 Al had ick onbedacht gesproocken
Sijn oogen zijn voor my geloocken:
Noch voeld’ ick, als ick schreyde
Dat ghy niet langh en beyde.
19 Lieft God, gy zijne gunst-genooten,
En trotse werpt ter aerd,
Laet u geen ramp om verre stooten:
Hy sal haer staende houwen
Die sich op hem vertrouwen.
|
|
Auteursrechtvrij