Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

Den xxx. Psalm.

HOogh wil ick heffen uwen lof
Die my doet rijsen uyt het stof
En voert ter top van hooge staet,
O Heer mijn God, die niet en laet
Mijn vyand in mijn quaed verblijden,
Maer maecktse rood die my benyden.

2 Wanneer ick tot u heb geschreyt
Vond ick u tot mijn hulp bereydt:
Gy, Heere, hebt my weer herstelt
Die van de dood schier was gevelt:
Gy hebt my ’tleven weer geschoncken
Die schier ten graeve was gesoncken.

3 Gy die Gods huysgenooten zijt
Psalm singht den Heer tot aller tijd;
En vieret de gedachtenis

[p. 69]

 

Van uwen God, die heyligh is.

 

Want zijnen toorn heeft haest een ende

 

Voor die hem soecken in ellende.

 

 

 

4 Sijn gramschap heeft geen langen duyr,

 

Sijn goedheyd reckt ons levens uyr;

 

Indien den avond droefheyd brenght

 

En heel de nacht ons pijn verlenght

 

God geeft des mergens wel weer reden

 

En nieuwe stof tot vroolijckheden.

Pause.

5 Oock sey ick eertijds onbedacht
(Geeert, gestreelt en hoogh geacht)
Nae dat ick wensch so gaet het my,
’Tis al voor wind, voor stroom en ty,
Mijn voet staet vast, hoe kan ick vallen?
Ick legh bewaert in hooge wallen.

6 Maer doe uw aengesight verdween
Kreegh ick een schrick, door al mijn leen,
Dies riep ick tot u in mijn nood:
Wat voordeel isser in mijn dood?
So ick ten graeve kom te daelen
Sal dan het stof uw lof verhaelen?

7 Sal dan een lijck ter aerd gebracht
In eenen eyndeloose nacht
Oirkonden van uw heerlijckheyd
Of roemen uwe Majesteyt?
Hoor, Heere, hoor, wilt my behoeden
En u tot mijne bystant spoeden.

[p. 70]

 

8 Uw hulp was ree, en ’tquaed geweert,

 

Mijn wee-klacht in een rey verkeert,

 

Mijn kruys, mijn pack van my geleyt

 

En ick omgordt met vroolickheyd,

 

Op dat ick, Heer, uw lof verkonde.

 

Dat sal ick doen met vollen monde.