Wij gelooven in den film

Een belijdenis van onze generatie

[p. 33]

Amerikaansche film-industrie
Een film-stad

Het beste idee, dat men zich maken kan van de vlucht welke de Amerikaansche film-industrie genomen heeft (en ook van haar geaardheid!) krijgt men door de beschrijving van een geheele filmstad, die de Amerikaansche filmregie voor haar gebruik heeft laten bouwen.

Deze film-stad, Universal City geheeten, ligt in Californië in het San Fernando-dal, acht mijlen ten zuiden van de filmmetropool Los Angeles.

Wij lezen in ‘Der Film’ over deze stad:

Universal City is uitsluitend voor film-opnamen aangelegd en is geheel met het oog daarop ingericht. De stad werd 15 Maart 1915 ‘geopend’ en had dadelijk een bevolking van 1500 inwoners, die uitsluitend tot de filmwereld behooren. De spelers en de figuranten komen uit Los Angeles, en voor deze laatsten, die bij massa-opnamen hebben mee te werken, zijn barakken gebouwd. De stad kan als een cameleon van aanzien veranderen, zij kan iedere stijl overnemen door gemakkelijk uitvoerbare veranderingen, die vaak van den een op den anderen dag plaats hebben. Zij kan naar wensch geheele straten en wijken voortbrengen - Troje, Athene, Rome, Parijs, New York. Bovendien zijn de straten zoo geconstrueerd, dat zij zelfs in hun oorspronkelijke toestand een verschillend architectonisch uiterlijk hebben wanneer men ze van verschillende kanten ziet, een principe, dat bij de hoofdgebouwen tot in de uiterste consequentie is doorgevoerd, daar alle vier de fassaden van verschillende bouwtrant zijn. Overigens is de stad zoo modern mogelijk met een burgemeester, gemeenteraad, gas-, water- en electriciteit-aanleg. De voornaamste straat is 6 mijlen lang. Er is een brandweer, ziekenhuizen met dokters en verpleegsters, een sportterrein, dat ook veranderd kan worden in een oud-Romeinsch amphitheater, in een Indisch Durbar of in een dorpsmarktplein. Ook ontbreken er niet de voor Amerikaansche films zoo onmisbare zoölogische requisiten, zooals roofdieren, slangen, buffels, terwijl voor de Indianen een apart dorp is ingericht, waar zij hun gewone leven met hun veeren en tomahawks voortzetten.

[p. 34]

Daarbij komen ook nog de voertuigen uit alle tijden, vanaf Homerus' heldenwagen tot aan dogcarts, landauers en alle soorten automobielen, verder bergplaatsen voor costuums, vanaf de schorten uit palmbladen tot de modernste automobielpelsen.

Men krijgt zoo wel den indruk, dat in deze wonderbaarlijke stad, die terecht de groote consequentie van de reusachtige ontwikkeling der Amerikaansche film-industrie genoemd mag worden, alles mogelijk kan worden gemaakt.

Alleen niet de werkelijkheid, teekent ‘Der Film’ hierbij aan. De echte, ter plaatse gemaakte opname zal het steeds winnen omdat daar alleen de stemming heerscht, die de scène echtheid en daarmede schoonheid verleent. Men kan natuurlijk niet naar Mesopotamië reizen om koning Belzasar's paleis te photografeeren - men moet het wel zoo goed als mogelijk reconstrueeren; maar om Tanger te photografeeren behoort men onverwijld naar Marokko te reizen, daar men in San Fernando-dal in Californië daar nooit zoo goed in zal slagen als met de opname van de werkelijke stad.

De 1500 bewoners van de filmstad behooren allen tot het personeel der film-fabrieken, werkplaatsen en operatie-gebouwen: regisseurs, operateurs, handwerkslieden, mechaniciens en statisten. Wat voor de film noodig is wordt daar zelf vervaardigd. Zoo beweert een Amerikaansche fabriek niet minder dan 10.000 dollar voor de nabootsing van eenige Kruppsche belegeringskanonnen per stuk te hebben uitgegeven. Overal in deze fabrieken worden duurdere en moeilijkere werken uitgevoerd dan de pers en het publiek vermoeden.