Haerlemsche Duyn-Vreucht

in-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt

Liedt.

Naer de Stemme: Om een die ick bemin, &c.hi>

EY my bedroefde Maeght,
Waer zijn mijn sinnen?
Met recht mach zijn beklaeght
Mijn dartel Minnen:
Ick heb my niet ghemijdt de minne-lusten
Te gheven volle toom,
't Was al voor-wint, voor-stroom,
Waer door ick heden koom
In swaer onrusten.

2 Veel Minnaers hebben my
Haer liefd' bewesen,
Hanteerden minnery,
Met my ghepresen;
Doch 't was dan dit, dan dat, met ons vergaren:
't By-komen van ons tween,
Verkeerden weer in scheen,
Ick kon (tot mijn gheween)
Te recht niet paren.

3 En waer ick met een Knecht
Eens quam te praten:
Daer heb ick my (te slecht)
Strackx duncken laten:
Dat sy my sochten tot haer Echte-vrouwe
Maer mijn laetdunckentheydt,
Heeft my ongh'luck bereydt,
Dit wordt van my beschreyt,
Door al d'ontrouwe.

4 'T is waer, ick grijp een moet;
Recht teghen reden:
I ck speel al Venus soet,
I n dartelheden;
N u ick door 't minnen zy soo veer gekomen

[p. 66]

 

T' ghedijt my al tot quaedt,

 

J ae goddeloos ghelaet,

 

d'E er wandelt langhs de straet,

 

N iet als de vromen.

 

 

 

5 't W aer my van harten lief,

 

I ae hooghste wensen;

 

L iet Gode mijn gherief,

 

L aes! aen de menschen:

 

E n eerelijck bekomen 't Echts-verbinden,

 

M ijn hart sou nimmermeer

 

Lust scheppen in oneer;

 

Dus gunt my, Heer der Heer'

 

't Recht wit te vinden.