Haerlemsche Duyn-Vreucht

in-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt

[p. 55]

Liedeken.

Nae de Stemme: Gheklaeght sy u, o Heer der Heeren.

HOe swarelijck ist te beginnen,
Hoe prijckeleus ist te bestaen:
Het droef, en ongheluckigh minnen;
Dat nochtans veyligh wordt ghedaen:
Want alsmen meynt in vreucht te treden
Met zijn Vriendin:
Bevindtmen sich rontsom bestreden
Met valsche Min.

2 Het soet ghelaet van Venus Nichjes
Komt dickmael uyt een valsche grondt:
Haer ooghen-lonckjes sijn maer schickjes,
Waer van een Minnaer wordt ghewondt:
Haer wispeltuerigh vriend'lijck mallen
En vry onthael,
Betovert ons, en brengt met allen
In droeve quael.

3 En alsmen haer al heeft verkreghen,
En 't luck getroffen (soo men meent)
Dan isser noch veel in gheleghen
Hoe, en met wie men is vereent:
Want alsmen meynt te sijn behouwen
Met 't gheen men heeft:
Dan volchter licht een wis berouwen,
Soo langh men leeft.

4 Te meer de Maeghden haer vercieren
Met ydel schoon, en schijnich Net:
En in der daet zijn haer manieren,
Met Lecker, Leuy, en Vuyl besmet;
En ons' verliefd', en blinde sinnen
Sijn soo van aerdt:
Dat sy 't bedriegh'lijck schoon beminnen,
't Welck onheyl baert.

5 Hierom ghy vrye Ionghelighen,
Die noch niet heel en zijt verblint:
Wilt u met reden wel versinnen,
Eer ghy 't bedriegh'lijck Ampt begint.
Laet u de Ved'ren niet vervoeren,

[p. 56]

 

Noch 't Pronck-ghewaedt:

 

Let op de Deucht, en wilt beloeren,

 

't Schoon in der daedt.