Haerlemsche Duyn-Vreucht

in-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt

Liedeken.

Stemme: Die mint, die lijdt veel pijn.

WAt baet my 's Wereldts schoon,
Of al het hoogh cieraerdt
Dat de goude Son beschijnt,
Als my, mijn eer, mijn kroon,
Mijn Vrouw, mijn toeverlaet,
En haer glants van my verdwijnt:
Helaes! mijn jeucht// schept geen vermaeck noch vreucht,
Mijn zieltjen leght in rouw,
Als ick missen moet mijn Vrouw.

2 Mijn Vrouw is mijn vermaeck,
Mijn Vrouw is mijn gheneucht,
Iae mijn leven, en mijn schat,
Mijn Vrouw is my een Baeck,
Een Ley-ster tot de Deucht,
En nae 's Hemels schoone Stadt:
Mijn Vrou ist al// daer ick om wenschen sal,
Naest d'hooghe Saligheydt,
Daer de Ziele 't meest aen leydt.

3 O hoogh gheachte Beeldt!
O ciersel, pronck, en eer
Van 't gheheele Huysghesin:
Tot hulp des mans gheteelt;
Ick acht u vroomheydt meer
Als mijn selven, en niet min;
Onteer ick dy// och! soo onteer ick my,
Mijn eyghen Vleys en Been,
Want wy twee zijn seecker Een.

4 Of menigh onbedacht,
Door de ontwetenheyt, als me door een grammen mond
Sijn eyghen selfs veracht,
En maeckt een onderscheydt
Tusschen hem, en haer: die doet

[p. 57]

 

Een quade daet// want wie sulx ondergaet

 

Bevindt, dat hy versaeckt,

 

't Gheen hem Gode heeft ghemaeckt.

 

 

 

5 Hierom bevind' ick my

 

Ghedronghen, om mijn Vrou

 

Eer te gheven, waer ick kan,

 

Vermidts ick weet dat sy

 

Ghedienstigh is, en trouw;

 

My oock maecket tot een Man:

 

Hy is mijn deel// mijn Peerle, en Iuweel,

 

Robijn, en Diamant,

 

Aen mijn Ringh, aen d'rechter-handt.