Haerlemsche Duyn-Vreucht
(1636)–C.P. van Wesbusch– Auteursrechtvrijin-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt
[pagina 46]
| |
Stemme: Hansje sneedt het, &c.
DE soete Min, heeft gheen verwin
Op mijn vergulde Vrijster,
Sy blijft soo stuer// ghelijck een muer,
Wat, wat het is te bijster.
2 Grijp ick haer aen// sy wil my slaen,
En stelt twee wijde ooghen:
Ick meynde schier// ick sagh een Stier;
Maer neen: ick was bedroghen.
3 Het was mijn Lief// mijn suycker-brief
Mijn Hemeltjen op aerden,
Mijn Lonckstertje// mijn Pronckstertje
Mijn vreucht, mijn heyl, mijn waerde.
4 Al heeft sy schoon// een Bastaert-soon:
Ontrent van dertigh Iaren:
Dat is een knecht// soo plomp, soo slecht,
Versien met dertigh Varen.
5 Noch 't aldermeest// hy is een gheest,
Die 't goedtjen weet te spillen;
Hy kan zijn Moer// die ouwe Hoer,
Op zijn manier soo brillen.
6 Ey houdt! voorwaer// wat seg ick daer
Van mijn vergulde Schoone;
Mijn aerdts Goddin// die ick bemin,
En haest hoop by te woonen.
7 Soo ick haer trou, ick krijgh een vrou:
Gheen schoonder in de Werelt;
Haer Neus (dunckt mijn//) is Karmozijn,
Met Peireltjes beperelt.
8 Haer Voorhooft eel// is koestront geel,
En daer by oock pas hooghjes;
Haer Oogen hol// ghelijck een Kol,
Met twee muys-vale Booghjes.
9 Haer Wangen staen// my oock wel aen,
Als Camelot gheschildert,
Kuyltjes daer in// een kloofde Kin;
| |
[pagina 47]
| |
Somma, mijn hart verwildert.
10 De Lipjes ront// van haren mont
Voor eenen Backers Oven,
Soo passen sijn// ick wedt: daer zijn
Nau menschen, die 't ghelooven.
11 Haer Halsjen gladt// ghelijck een Radt:
Daer by pick-witte Tantjes:
Haer Borstjes graeu// met aders blaeu:
Schoon' onghewasschen Hantjes.
12 Haer Buyckjen ront// verciert met bont
Daer by twee volle Dyetjes:
Haer kuytjes zijn// gheloover mijn,
Tot boven aen haer Knyetjes.
13 Haer Voetjes radt// op effen padt,
Wel trots een Sleckjen loopen;
Soo schoon Iuweel// en vintmen veel,
In Steden niet te koopen.
14 Sy is de geen// die ick alleen,
Na morgen soude trouwen;
Doch: doe 'k het niet, So laet ic't, siet,
Om dat 't my sou berouwen
EYNDE. |
|