Haerlemsche Duyn-Vreucht

in-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt

Liedeken.

Stemme: Om een die ick bemin, &c.

DE lest-verleden Nacht
Had Venus Wichjen
My op een plaets ghebracht,
By een soet Nichjen:
En dwongh my dat ick haer so voort soud' minnen;
Maer 't Meysjen sey strakx Neen;
Dat was: ey! Langhst gaet heen.
Een mooye blaeuwe Scheen
Was mijn ghewinne.

2 Ick schold' dat Boefjen uyt:
Voor een verrader;
Maer 't seyde weer: ghy guyt!
Verwacht nu quader:
Eer vier-en-twintich uyren zijn ten eynde,
Soo sult ghy mijn bedroch
Wel beter proeven noch;

[p. 44]

 

Ick dacht: waer sal ick doch

 

My heenen weynden?

 

 

 

3 By 't kriecken van den dagh,

 

Der selver morghen:

 

Ick Venus Wichjen sagh,

 

In 't Riet verborghen;

 

Iuyst, daer ick was gheleghen met mijn Fuyckjen,

 

Om vanghen yet, of wat;

 

Maert 't Guytjen als een Rat:

 

Strackx in mijn Fuyckjen sat,

 

Met zijn dick Buyckjen.

 

 

 

4 Het tierden, en het sprongh,

 

Als uyt-ghelaten,

 

Of ick van 't Fuyckjen gongh,

 

Dat mocht niet baten;

 

Ick heb het Fuyckjen fluckx daer uyt ghetoghen,

 

Maer ick vondt niet daer in,

 

Als onsienlijcke Min;

 

Wat was dan mijn ghewin?

 

Laes! niet in d'ooghen.

 

 

 

5 'T is waer: in d'ooghen niet,

 

Maer wel in't harte:

 

Een onlijd'lijck verdriet,

 

En groote smarte;

 

Dus sat ick vast en klaegden, ende steenden

 

En 't Guytjen fris en bly:

 

Quam daed'lijck aen mijn zy,

 

Het vraeghden, schempigh, my:

 

Waerom ick weenden?

 

 

 

6 Ick (zijnde noch versteurt)

 

Sprack: loose Benghel:

 

Ghy hebt mijn Fuyck ghescheurt,

 

Daer toe mijn Henghel

 

Berooft, van dobber, hoeck; en so te schande

 

Ghemaeckt mijn Visschers goet,

 

En 't gheen my meer ontmoet,

 

Wat sal ick armen Bloedt,

 

Trecken ter handen?

[p. 45]

 

7 En dat noch is het meest:

 

Ghy hebt van binnen:

 

Beswaerdt, bedroeft mijn gheest;

 

Ghesteldt mijn sinnen,

 

Op een, die my doch niet wil staen te woorde

 

Ten waer: ghy door u Schicht

 

(Ghelijck ghy kondt wel licht)

 

Haer vriend'lijck aen ghesicht,

 

Tot my bekoorden.

 

 

 

8 Maer 't Guytjen seer gheneycht

 

Om my te plaghen:

 

Heeft my noch meer ghedreycht,

 

Soo ick bleef klaghen.

 

Heb ick u niet geseyt: ginck hy verhalen,

 

Dat ick het u eer langh,

 

(Tot dijne ondergangh)

 

Met meerder plaegh, en prangh,

 

Noch soud' betalen?

 

 

 

9 Sijn Moeder deer'nis hadt,

 

Met al mijn lyden:

 

Bracht my op 't rechte padt,

 

Om weer t'verblyden;

 

En heeft my doen ghevoert (door haer genaede)

 

Tot een goedt avontuyr,

 

Noyt soo gheluck'ghe uyr.

 

Betaelt met soet mijn suyr,

 

Met winst mijn schade.

 

 

 

Dus: wat dit Guytjen slaet,

 

Tot 's Minnaers vreesen:

 

Sijn Moeder, vol ghenaed,

 

Kan 't weer ghenesen.

 

Hier in bestaet het prijckeleuse Minnen;

 

Gheen Vryer soo voor wint:

 

Die Sandt noch Klip en vindt;

 

Want yder Venus-Kindt,

 

Is soo van sinnen.

EYNDE.