Haerlemsche Duyn-Vreucht
(1636)–C.P. van Wesbusch–
Auteursrechtvrijin-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt
Stemme: Nu leef ick in't verdriet.
DE Menschen niet alleen
Zijn overlaen met vreucht:
Maer Goden al-ghemeen,
Die vinden haer verheucht,
Van weghen dese Twee
Die hier Vereenicht zijn,
Na veel, na veel na veel: verlangen smart en pijn.
2 Den Bruydegom die dacht
Dat zijn ghewenschte Vrou:
Hem steuyten heel onsacht,
En seecker niet en wou;
Want haer verliefde hart
Bethoonde loosen schijn
Dies sy, dies sy, dies sy: haer veynsden met gepijn.
3 Het schijnt dat Maeghden haer
Dus veynsen om de Eer;
En 't valt de Ionghmans seer;
Maer wisten sy den Grondt
En hoe haer hartjen graecht,
Niet een, niet een, niet een: sou treuren om de Maecht.
| |
[pagina 37]
| |
4 Sy souden dencken/, soo:
En segghen oock: Vriendin:
En veynst u niet soo bloo,
Wy weten doch u sin:
V hart is op-ghehoopt
Met soete Minne-lust:
Dus stelt, dus stelt, dus stelt: Natuyr niet ongherust.
5 Soo ick de waerheydt mis:
Vrou-Bruydt bestraffet my,
Ghy weet wel hoe het is:
Seght dijne menyningh vry,
Ontsiet u niet die gheen,
Aen hoogh, en leegher-handt,
Stelt nu, stelt nu, stelt nu: het veynsen aen een kant.
6 Nu Meysjes om de wil,
Van die hier zijn vergaere:
En houd u niet soo stil,
Of heb ick u beswaert?
Neen! lieve Beckjes neen!
Al 't gheen hier is gheseydt,
Was maer, was maer, was maer: alleen uyt soetigheydt.
7 Laet ons met blyden gheest,
Een yeder volghet mijn:
Den oorspronck van dees Feest,
Met Wensch' ghedachtich zijn,
Ghelijck een Christen-mensch
Met reden staet te doen,
Wel laet, wel laet, wel laet: ons dan tot 't selve spoen:
8 Terwijl een wisse Druk,
En over-groote lust:
Verkeert is in gheluck,
En naeckt een soete rust:
Soo moghen wy met een
Wel singhen allegaer.
Godt Loff! Godt Loff! Godt Loff; geseghent zy dit Paer.
| |
[pagina 38]
| |
Den Hemel gheef haer voort,
Waer sich het Vlees bevindt:
Gheluck aen allen oordt,
Voor-stroom, en voor de Windt;
En nae sulck leven soet,
En seeckerlijcke Doodt;
Voor 't lest, voor 't lest, voor 't lest: de Rust in Abrams schoot.
|
|