Haerlemsche Duyn-Vreucht

in-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt

Liedeken.

Stemme: Suyvere, schoone, vermakelijcke Maeght.

VLuchtige Nimphje vol angstig gebaer
Veynst ghy? of soeckt ghy my seeckerlijck t'ontvluchten?
Siet gy niet Beckjen? ick loop u vast naer
Hoordt ghy niet, Liefjen, mijn overswar suchten
Of zijt ghy als Diamant,
Hardt, om te beweghen?
Ist u leven, dat ick brandt?
Zijt ghy soo gheneghen,
Tot mijn druck// en ongh'luck:
Soo wensch ick te sterven;
'k Vrees gheen noodt// noch gheen doodt,
Als ick u moet derven.

[p. 35]

 

2 Gae ick, of stae ick, of legh ick te bedt,

 

Zijnde vermoeyt, van so stadigh na te jaghen:

 

Rusten, en 't slapen, dat wert my belet,

 

D'ooghjes die tranen, en 't hartjen neyght to klaghen;

 

Ick moet voort, en heb gheen duyr

 

Op de sachte Veertjes:

 

Ick moet om mijn Avontuyr,

 

Weder in de Kleertjes;

 

Onverwacht// in de nacht,

 

Gae ick voor u deure,

 

Daer ghy my// heel onbly,

 

Droevigh laet staen treuren.

 

 

 

3 Liefjen, och! of ick een Ionkertjen was

 

Fraeytjens, en deftich, met heel uytheemsche kleeren:

 

En dat ick so voor u deur, voor u glas

 

Als een verweende Praccher quam laveren

 

'k Wed' ghy soudt wel open doen,

 

En het hooft uyt-steecken,

 

Of wel voor deure spoen

 

Om my selfs te spreecken,

 

Daer ghy nu// trots en schu

 

V van my gaet keeren,

 

En veracht// mijn gheslacht;

 

Och! wat doen de Kleeren.

 

 

 

4 Is men nu Woeckenaer, Rover of Dief

 

Schender, of Praccher, of wat daer meer mach wesen:

 

Isser maer Goet, yder heeft u dan lief;

 

't Goet (so het blijckt) kan nu alle quaele genesen;

 

Ongheluckigh is hy dan

 

Die het Goedt moet derven:

 

Maeckt het Goedt alleen de Man,

 

Soo moet Deucht gaen swerven;

 

Maer ick meen// seecker neen;

 

Dus mijn uyt-verkooren:

 

Droom Ghemoedt// gaet voor 't Goedt,

 

Dus wilt my verhooren.

 

 

 

5 Sal ick Princesjen, o Edel Iuffrou

[p. 36]

 

Moeten ontberen, u wel gemaakte leden:

 

Soo wil ick liever dan leven in Rou,

 

mijn droevig hart aen de wisse doot besteden;

 

Want, soo ick nu wordt ghepijnt,

 

Moet ick gantsch uyt-teeren,

 

Vleys, en bloedt, en al verdwijnt,

 

Dan dit gaen, en keeren.

 

Ey! seght Iae// eer ick gae.

 

Want ick voel mijn sinnen

 

Heel verwart// en mijn hart

 

Sterft al-ree van binnen.