Haerlemsche Duyn-Vreucht
(1636)–C.P. van Wesbusch–
Auteursrechtvrijin-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt
Stemme van: d'Enghelsche klocke dauns, ofte Ick had voor desen, &c.
Harder.
EY Harderinne,
Mijn Beckjen soet
Hoe sit ghy dus en druylt?
Waer sijn u sinnen
En dyne moet,
Dat ghy u hier verschuylt?
Sit ghy// in ly
| |
[pagina 5]
| |
Om dat u Lam'ren treuren,
Die nau wat groens mach beuren
En raecken dus aan 't dwalen?
Harderinne weest te vreen,
Kom wy sullen met ons tween
Haer weer by een gaen halen.
Harderin.
2 Van dijn aen-bieden
Ick u bedanck,
Mijn hartjen is te flou,
't Kan niet gheschieden,
Ick ben te kranck
Dat ick haer soecken sou.
Ick sterf// en derf
Mijn woest Lam'ren garen,
Die ick niet kan bewaren,
Noch staegh by een versamen;
En een ander voor mijn knecht
Aen te nemen, 't waer te slecht:
Och! ick sout my billick schamen.
Harder.
3 Och! neen mijn schoone,
Mijn Amaril,
Mijn Enghel weest gherust:
Blijft by my woonen!
Ist met u wil
Seght Iae, en neemt u lust,
Ick gae// dan dra
V Vee te hoope drijven,
En ghy meucht sitten blijven,
Om rusten dyne leden:
Daer me ty ick op de been:
Halen al u Vee by een;
Amarille weest te vreden.
Harderin.
4 Daer gaet hy heenen,
Niet als hy is,
Maer als een dienstbaer knecht:
Hy is de ghene
Die ick ghewis
Niet achten sal soo slecht:
Maer eer// een Heer
Van my, en al het myne;
| |
[pagina 6]
| |
Want hy verlaet het sijne;
Te weren sijne Schapen;
En hy gaet door 't heele Landt,
Door Boschagie, en langs Strandt,
Om de myne te betrapen.
5 Noyt van mijn leven
Ick vondt, of sagh
Een Harder soo ghetrouw!
Die my wil gheven:
Wat hy verwach,
En maecken tot sijn Vrouw;
Dees deught// my heught,
Die niet is om betalen:
Die niet is om verhalen:
Dus onghemeldt moet blyven:
Of 't en waer dat een Poeët,
(Die den loon der deuchden weet)
Sijne daden gingh beschryven.
FINIS. |
|