Haerlemsche Duyn-Vreucht
(1636)–C.P. van Wesbusch–
Auteursrechtvrijin-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt
Stemme, alst begint.
WAnneer d'een vreint van d'ander scheyt
Dan sietmen waer de Liefde leyt;
Is Liefd' aen beyde sijde,
Soo'n isser niemandt blijde.
2 Elcx harte is met rou belaen,
Soo wel die blijft, als denckt te gaen,
Die gaet: gaet met ghedachten,
Die blijft: blijft in 't verwachten.
3 Maer daer gheen Liefde is ontrent:
Daer werdt gheen droef ghelaet bekent;
Daer sietmen vreucht hanteeren,
En lustigh triumpheeren
4 Daer suyptmen, en daer brastmen seer,
En wenscht den Reyser heen en weer:
Om op een nieuw te smullen,
En 't brassers gat te vullen.
5 Want als den Vrient sal reysen uyt:
Werdt daer een Feest-dagh tot Besluyt;
En als hy komt te Landen:
Is weer een Feest voorhanden.
6 En blijft hy Doodt, of in den strijdt,
Soo is men Vriendt, en vrientschap quijt:
Doch daer's niet aen gheleghen,
't Hart weet van gheen beweghen.
7 De Liefde wasser niet soo groot,
Om rou te maecken in sijn Doodt;
| |
[pagina 4]
| |
Sy dencken: sulck vermind'ren,
Kan ons oock weynigh hind'ren.
8 En waer een Vriendt ghestorven is:
Men brast op zijn Begraeffenis;
De Tranen die daer loopen,
Gietmen uyt volle Stoopen.
9 Men stelt den Roemer op de Kist,
Of 't Bier-ghelas, dat selden mist;
Als of men hem wou laven,
Eer hy noch werdt begraven.
10 Dees vrienden acht ick min noch meer:
Als Bacchus vrienden kleyn van eer;
Die buyten Liefd', en Trouwe,
Maer schijn van Vriendtschap houwen.
11 Maer die in 't scheyden is bedroeft,
En niet met Bacchus smult en schroeft:
Die segh ick Trouw te wesen,
En 't blijckt oock soo aen dese.
12 Die in het Leven, als in Doodt:
Liefds vruntschap toonen, in der noodt,
En niet om Eyghen-baten:
Met vreucht, haer Vrient verlaten.
|
|