Haerlemsche Duyn-Vreucht

in-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt

Harderinnes klaeg-liedt.

Stemme: Si ma Silvie quoy que l'on die. Ofte: Och liefste lief, mijn schoonste vriendinne, etc.

RVyschende blaetjes, ey wilt doch bedaren,
En mijn jonck hartjen dus niet vervaren;
Als ick u maer een weynigh hoor riss'len:
Voel ick myn kaeckjes haer kleurtjen verwiss'len.

2 Singende, springhende vraylijcke Dieren:

Cond ick u tot mijn Harder eens stieren,
Dat ghy hem queelden mijn vreemde ghedachten,
Die my aen-komen, door 't langhe verwachten,

3 Kondt ghy, o vluchtighe Nachtegale,

Hem gaen myn droevighe nachten vertalen:
'K wou u (als Bode) daer henen gaen senden,
Om hem doen weten al myne ellenden.

4 Gae ick, oft stae ick, oft legh ick ter neder:

Angstjes, en schrickjes die quellen my weder,
't Minste Ghediertjen dat doeter my vreesen;
Och, och, 't verdriet my dus eenigh te wesen.

[p. 3]

 

5 Coridon, Coridon wackert u beenen:

 

Sylvia stervet, laet ghy haer alleene.

 

Eolus wilt hem myn sughjes toe-jaghen,

 

Dat hy met komen hem niet en vertraghe.

 

 

 

6 Och, dat ick Coridon mochte omhelsen:

 

Kruydt, Bloem, en Grasen; ja blaetjes van d' Elsen:

 

Sy souden (tot offer) myn Traentjes ghenieten,

 

Die ick van blijdtschap uyt d'Ooghjes sou gieten

EYNDE.