De aenrichter dees boecx tot den goetvvillighen Leser.
WAt ick voor ghehadt hebbe, om tot den ghemeynen oorbor dit boeck aen te richtene, goethertighe Leser, can een yeghelijck, die hem om daer maer eens in te siene slechtelijck verleeght, by hem seluen haest bekennen. Niet wel en conste ick verdouwen, dat so mennighe mensche, so voor Rechte als anderssins (welck wij alle daghe onderuinden) so dickwijlen stonden als verbaest ende voor thooft gheslaghen, wanneer sy eenighe buytenlantsche woorden hoorden, het sy wt der Latijnscher spraken oft andere: de welcke ouer luttele iaren so verre waren te sueckene (ende sijn hem daerom onbekent) als sy nv op de tonghe rijden, ende worden ghemeyn. Om dan den desen te hulpen te commene, ende niet alleene den desen, maer oock den ghenen, die, al sijn sy anders oock gheleert, voor rechte niet vele en hebben gheweest, so hebbe ick alle gheschuymde woorden, die in ons tale niet thuys en behooren, veruolghens, na deerste letteren afgaende, hier gheset achter eene: al wat van eenen stam ende afcomsten is, coppelende by malcanderen: ende de selue in platten duytssche so wt gheleet, dat niemant, die hem met mijnen arbeyt