Het tresoor der Duytsscher talen

[p. 2]

§ In den naam van de Duytsche tale.

Men teegh my ane, dat ick crepel ben en manck,
Als die volmaectheyd in my seluen derue:
Dies hebben sy Buytenlanders (al wast bedwanck)
My verstootende, ghestelt in mijn erue.
Maer dese moeten nv wech: ende ick ben, God danck;
Gherecht in dmyne, doer Heer Ian van den VVerue:
Dies sy hem eer, die nemmermeer en sterue.