Verzamelde gedichten

[p. 418]

John Milton: Lycidas Eerste strofe

Elegie op een vriend, verdronken in het Ierse kanaal

Nog enen keer, laurierboom: nog één keer
Donkere bos-bes, klimop eeuwig groen,
Kom ik en pluk uw vruchten vóór 't seizoen
En met mijn handen ruw,
Ontblader u, eer herfsttij en kwaad weer.
Bitter verdriet, weemoed en droevigheid
Dwingen mij u dit onrecht aan te doen:
Want Lycidas is dood, dood vóór zijn tijd,
Lycidas jong, weg in der eeuwigheid.
Wie hief voor Lycidas geen klaagzang aan?
Hij zelf wist met gezangen om te gaan;
Hij mag niet drijven in de onzekere zee
Onbeweend met het water spoelend mee,
Zonder die troost die ik hem aan wil doen...