Verzamelde gedichten

[p. 402]

Wonderen van Dionysos

Bij een Griekse schaal, met de gekroonde Dionysos achter het zeil, en enige dolfijnen zwemmend, en druiven rankend.

De dolfijnen springen ranken
In de donkere stille zee,
Dionysos lag te dromen
En er was een schip op zee,
Hemelen werden witte bloesem
Purperen bloesem werd de zee,
In die wereld droomt te varen
Een schip in der goden vree.

Donkere druiven gingen ranken
Hoog over de top der mast,
Winden 't witte zeil doen zwellen
Als zijn wil het hun gelast,
Vogels het zwart tuig doen zingen
Als zijn wil het hun gelast,
Dolfijn uit het water springen
Hoog over de top der mast.

Al de sterren-vis der transen
Kan hij in de diepte vangen
Met één hand slechts overboord
En de maan gaat voor hem dansen
Als de riem in zee gaat hangen
En de wateren verstoort,
Maar nog lust hem geen verlangen
En het stille schip vaart voort.

Die dit lied het eerst mocht zingen,

[p. 403]

 

Hij zag de dolfijnen springen

 

In de diepe Griekse zee,

 

Hij wilde de goden danken,

 

Kende wilde wingerd-ranken,

 

Schip en wijn, en God op zee.