Verzamelde gedichten

[p. 401]

Winter-akoniet

In het bittere voorjaar, de akoniet,
Het winterkind, dat geen sneeuw of ijs vreest,
Met groene bladeren en gele bloemen,
Is de kleine eersteling.

Onverschillig voor dood, daar haar plicht is te bloeien,
Spoedig vergaan, en steeds wederkerend,
Leeft zij voort op het graf van mijn liefste,
In het bittere voorjaar.

Profeten niet, en geen sterfelijke mensen
Vermogen meer van de wereld te weten,
Meer dan der bloemen steeds wederkeren
Op het graf van mijn liefste.