Verzamelde gedichten

[p. 377]

Ballade van de wereld

Hoor ik den wijn in 't vat, ik hoor een gonzen
Of ik te middernacht een hart voel bonzen,
Zo wild. Zo is natuur en creatuur,
Gistende, en onstuimig voor een uur;
Dan wordt de wijn edel en goed voor 't glas,
De liefste weer de stille die zij was;
Maar wat kent hij, die weet die waarheid niet:
De dood is rust, de wilde wereld niet

Hoor ik het liefste hart, ik voel een bonzen
Te middernacht, als hoorde ik het gonzen
Der zee. Zo is natuur en creatuur
Gistende en onstuimig voor een uur,
Dan wordt de mond weer stil zoals zij was
De liefde als een wijn uit edel glas
Maar wat kent hij, die kent die waarheid niet
De dood is rust, de wilde wereld niet

Hoor ik de stad, de wereld, eeuwig gonzen,
Brandklokken slaan en kathedralen bonzen
't Is goed. Zo is natuur en creatuur
Gistende en onstuimig voor een uur
De wereld is haast als zij altijd was,
Troebel in 't vat en edel in het glas
Maar wat kent hij, die kent die waarheid niet
De dood is rust, de wilde wereld niet

Hoor ik dan dit, laat dan de klokken bonzen
Wie dit niet hoort, behoort niet tot de onzen,
Wild in het hart, natuur en creatuur,
En zegenend de onrust van het uur,
Wat zou de wereld zijn als zij niet was

[p. 378]

 

Wild, dorstig, moe, en eeuwig groen van gras

 

Maar wat kent hij, die kent die waarheid niet

 

De dood is rust, de wilde wereld niet

 

Prince:

 

Naamloze macht, die uit chaos van 't licht

 

De onstuimigheid der sterren hebt geschapen,

 

Voor mij Prince, mijn God; wie het Boek léést

 

Leest een geschiedenis van wilde dagen

 

Ook nadat herders nieuwe sterren zagen.

 

Het lijkt mij of het steeds zo is geweest

 

Thans ligt de plicht bij ons, naar mijn idee

 

Wild is de wereld, en aloud het licht

 

Maar het vernieuwd geloof is eens geschapen

 

Uit stormwind op het meer van Galilee